Μποροῦμε νὰ ἀνασυγκροτηθοῦμε ταχύτερα.
Ὅσο ταχύτερα λοιπὸν ἀποδεχθοῦμε μίαν κατάστασιν δύσκολη, τόσο πιὸ εὔκολα θὰ τὴν ξεπεράσουμε.

Φυσικὰ σήμερα συζητᾶμε γιὰ κάτι γενικὸ κι ὄχι ἀτομικὸ ἤ οἰκογενειακό.
Σωστά… Ἀκριβῶς ἐκεῖ εἶναι ἡ λεπτομέρεια… Χάθηκε, τελείωσε, σφραγίζεται τὸ παλαιό, τὸ σάπιο καὶ συμπαρασύρει στὴν κατηφόρα του ὅλους κι ὅλα… Κι αὐτὸ δημιουργεῖ τὴν αἴσθησιν τῆς ἀποτυχίας, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι.
Εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους. Ἑνὸς τέλους ἀναγκαίου γιὰ νὰ ἀναγεννηθῇ τὸ νέον.

Ἀποδέχομαι τὴν κατάστασιν σημαίνει προσαρμόζομαι στὰ νέα δεδομένα, κόβω τὴν ἐλπίδα καὶ βασίζομαι μόνον στὶς δικές μου δυνάμεις. Δυνάμεις ποὺ πρέπει νὰ ἀνασύρω ἀπὸ μέσα μου κι ὄχι ἀπὸ γύρω μου.
Δυνάμεις ποὺ ἔχω ἀλλὰ δὲν γνωρίζω.

Ἀποδέχομαι τὴν κατάστασιν σημαίνει ἐκτὸς ἀπὸ προσαρμοστικότητα καὶ νέους σχεδιασμούς.
Σημαίνει «κλείσιμο λογαριασμῶν» καὶ ἔναρξις νέων «κεφαλαίων» στὴν ζωή μας.
Σημαίνει διάλυσις τῶν παλαιῶν δεσμῶν καὶ κτίσιμο νέων.

Ἐπίπονος ἡ διαδικασία ἀλλὰ ἀναγκαία καὶ σημαντικὴ καὶ μοναδική μας ἐπιλογή.
Ἐὰν δὲν τολμήσουμε, δὲν θὰ ἀλλάξουμε κάτι καὶ θὰ μᾶς παρασύρη ἡ πτῶσις.
Ἐὰν τολμήσουμε θὰ κερδίσουμε πολλὰ μὰ πρῶτα ἀπ’ ὅλα τὸ δικαίωμα στὴν ζωή, ποὺ εἴχαμε χάση.

Φιλονόη

εἰκόνα