Κάθε μας στιγμὴ εἶναι μία δοκιμασία πολυ-ἐπίπεδος, ποὺ μᾶς ὑποχρεώνει νὰ τοποθετηθοῦμε καὶ συναισθηματικῶς καὶ  κοινωνικῶς καὶ πολιτικῶς. Κάθε τέτοια διεργασία ὅμως ἐὰν δὲν γίνεται συνειδητῶς, δὲν ἔχει καὶ νόημα νὰ βιώνεται καί, κατ’ ἐπέκτασιν νὰ γίνεται ἀντικείμενον συζητήσεως.
Διότι τὸ μέγιστον ὅλων ὅσων καλούμεθα νὰ πράξουμε, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, εἶναι ἡ βαθειὰ συνειδητοποίησις τοῦ ποῦ ὀφείλουμε νὰ φθάσουμε, ὄχι τόσο ὡς ἄτομα, ὅσο ὡς σύνολον. Συνέχεια →

Κάθε φορὰ ποὺ ἀναζητοῦμε τρόπους γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς ἀτυχίες, διαπιστώνουμε πὼς τελικῶς ὅλα τὰ ἀποθέματα δυνάμεως ποὺ ἀπετήθησαν, ἦσαν μέσα μας.
Μία διαπίστωσις ποὺ συχνὰ ἀποφεύγουμε νὰ κάνουμε, διότι αὐτομάτως ἀναλαμβάνουμε τὴν εὐθύνη τῶν πράξεών μας καὶ τῆς ζωῆς μας. Συνέχεια →

…γιὰ τὴν ὥρα…!!!
Πλὴν τοῦ ἑαυτοῦ μου, τῶν φόβων μου καὶ τῶν ὁρίων μου!!!

Συνέχεια →

Νὰ φροντίσουμε, σιγὰ σιγά, στὴν ζωή μας, νὰ ἐξασκοῦμε τὴν μνήμη μας ἀκόμη καὶ γιὰ αὐτὰ ποὺ δὲν μᾶς ἀρέσουν.
Ὁ ἄνθρωπος, σὰν φυσικὸ μέσον προστασίας, ἐπιλέγει τὴν …ἐπιλεκτικὴ μνήμη.
Διαγράφει δῆλα δὴ αὐτὰ ποὺ δὲν τὸν …βολεύουν, διατηρώντας αὐτὰ ποὺ τὸν ἐπιβεβαιώνουν.

Συνέχεια →

Τὸ νὰ μποροῦμε νὰ παρατηροῦμε τὰ αἰσθήματά μας εἶναι πάρα πολὺ σημαντικό, διότι μᾶς ἐπιτρέπει, κάθε στιγμή, νὰ παραμένουμε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς πραγματικές μας ἀνάγκες ἀφ΄ ἑνός, ἀλλὰ καὶ ἀφ΄ ἑτέρου, νὰ δυνάμεθα νὰ «πιάνουμε» τοὺς «ψιθύρους» τῶν δι-αἰσθήσεών μας. Ὅμως ἄλλο εἶναι τὸ νὰ παρατηροῦμε τὰ αἰσθήματά μας, κάπου κάπου ἤ συστηματικῶς, μὰ καὶ ἄλλο νὰ τὰ μετατρέπουμε σὲ «μοχλὸ» τέτοιον, ποὺ θὰ …ἀνασηκώσῃ κάθε ἐπίχρισμα καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήση στὸ νὰ ἀναγνωρίσουμε καὶ νὰ κατανοήσουμε πλήρως τὶς ἀληθεῖς μας ἀνάγκες. Συνέχεια →