Εἰς τοῦ ποταμοῦ τὴν ξεγνοιασιὰ

μὲ τὰ κελαριστὰ νερά,

μὲ τὴν ὡραίαν τὴν δροσιά,

καὶ τοὺς φρουρούς του τὰ πουλιά, Συνέχεια →

Κούρνιασε ἀποτραβηγμένος
σὰν γέρικος ἀετός
καὶ οἱ θύμισες οἱ παλιὲς
ποὺ κρυφοδάγκωναν τὴν σκέψη
τοῦ φέραν μπρός του
τὴν ζωή ποὺ βάδισε
μὲ δρασκελιὲς ἀκράτητες·
καὶ τὰ κορμιὰ τ΄ἀγαπημένα
ποὺ μὲ λαχτάρα τρυφερὴ, ἀγκάλιασε.
Συνέχεια →

Ἀντισταθεῖτε
σ᾿ αὐτὸν ποὺ κτίζει ἕνα μικρὸ σπιτάκι
καὶ λέει: καλὰ εἶμαι ἐδῶ. Συνέχεια →

Μὲ μεγάλωσαν καὶ μὲ ἐκπαίδευσαν νὰ παλεύω γιὰ μιὰ καλλίτερη ζωή,

ἡ ὁποία δὲν ἦλθε ποτέ.
Καὶ τώρα ποὺ ὁ χρόνος μὲ προετοιμάζει πρὸς ἀπόσυρσιν,

ἀναρωτιέμαι γιατί δὲν πάλεψα ποτέ γιὰ τὰ δικά μου καλλίτερα αὔριο

παρὰ μονάχα γιὰ τῶν ἄλλων…
Ἡ καλημέρα γιὰ ἐμᾶς δὲν θὰ ἔλθῃ ποτέ, Συνέχεια →

Φοροῦσα τὸ κοντόν μου παντελόνι

καὶ γεμᾶτος χαράν, ἐξεκίνησα νὰ πάω σχολεῖον.

Ἤμουν περίπου 15 ἐτῶν

καὶ ἡ ἡμέρα ἦτο ξεχωριστή. Συνέχεια →