Αὐτὲς τὶς ἡμέρες μᾶς φορτώνουν μὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς παρα-πληροφορίες, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς συσκοτίσουν τὴν σκέψιν καὶ νὰ μᾶς ἀποκοιμίσουν, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά. Δὲν ἔχουμε κάποιαν ἑορτή, γιὰ νὰ ἑορτάσουμε, κι ἄς πασκίζουν νὰ μᾶς πείσουν γιὰ τὸ ἀντίθετον. (Καὶ δὲν ἀναφέρομαι σὲ θρησκευτικὰ ἤ στὰ ἐποχιακὰ ἤθη κι ἔθιμα. Αὐτὰ παραμένουν … Συνέχεια
…εἶναι κι αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία μετανοοῦμε… Θές ἀπό φόβο; Θές ἀπό δειλία; Θές ἀπό ἄγνοια; Τί σημασία ἔχει; Ἁπλῶς δὲν τὰ ζήσαμε…
Στὶς ἡμέρες ποὺ διαβιοῦμε τὰ πάντα ἐντός μας κι ἐκτός μας φαίνονται, ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀπολύτως συγκεχυμένα. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νὰ γίνεται δυσδιάκριτος ἡ εἰδοποιὸς ἐκείνη διαφορὰ ποὺ θὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ πότε ἀκριβῶς ἕνα γεγονὸς εἶναι χρήσιμο γιὰ νὰ διδαχθοῦμε κάτι νέο ἢ τὸ πότε πρέπει ἁπλῶς νὰ τὸ προσπεράσουμε ὡς μὴ … Συνέχεια
Ποῦ; Γύρω μου; Παρά πέρα; Ἔξω ἀπό ἐμέναν; Μὰ ἡ εὐτυχία εἶναι στιγμὲς κι ὄχι κατάστασις. Ἡ εὐτυχία γιὰ νὰ συναντηθῇ μαζύ μας πρέπει νὰ εἴμαστε διαρκῶς «ὀρθάνοικτοι» στὰ καλέσματά της. Ἡ εὐτυχία γιὰ νὰ γίνῃ ἀντιληπτὴ πρέπει νὰ πιστεύουμε πὼς τὴν δικαιούμεθα… Καί πότε τήν δικαιούμεθα;
Ἢ τοὐλάχιστον δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἀναγκαῖα. Ἤ, ἀκόμη πιὸ ἁπλᾶ, δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα ὅταν ἡ σκέψις μας εἶναι καθαρὴ καὶ οἱ ἐξαρτήσεις μας ἀνύπαρκτες…
Ὅλες οἱ ἀπαντήσεις, ὅλα τὰ καλὰ ἤ τὰ κακά, ὅλες οἱ «γνώσεις» γιὰ τὸ ποῦ πρέπει νὰ στραφοῦμε, παραμένουν μέσα μας νὰ τὶς ἀναγνωρίσουμε. Νὰ τὶς ἀκούσουμε… Νὰ τὶς σεβασθοῦμε… Μέσα μας δὲν θὰ εὕρουμε ἀπαντήσεις γιὰ τὸ πῶς λύεται μία ἐξίσωσις. Θὰ εὕρουμε ὅμως ἀπαντήσεις γιὰ τὸ ἐὰν κάποιος εἶναι καλὸς ἤ κακὸς δάσκαλος, … Συνέχεια
