Μὲ ὑγεία! Μὰ πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα μὲ θέλησιν γιὰ ζῳὴ καὶ μὲ πίστη, τυφλὴ πίστη, στὸ ἀποτέλεσμα: τὴν Ἐλευθερία! Μία νέα ἡμέρα… Μία ἕνα ἑβδομάς… Ἕνας νέος μῆνας…
Θέλουμε ἤ δέν θέλουμε νά γνωρίζουμε;
Κάθε μας στιγμὴ εἶναι μία δοκιμασία πολυ-ἐπίπεδος, ποὺ μᾶς ὑποχρεώνει νὰ τοποθετηθοῦμε καὶ συναισθηματικῶς καὶ κοινωνικῶς καὶ πολιτικῶς. Κάθε τέτοια διεργασία ὅμως ἐὰν δὲν γίνεται συνειδητῶς, δὲν ἔχει καὶ νόημα νὰ βιώνεται καί, κατ’ ἐπέκτασιν νὰ γίνεται ἀντικείμενον συζητήσεως. Διότι τὸ μέγιστον ὅλων ὅσων καλούμεθα νὰ πράξουμε, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, εἶναι ἡ βαθειὰ … Συνέχεια
Ἡ μόνη δύναμίς μας προέρχεται ἀπὸ …ἐμᾶς!!!
Κάθε φορὰ ποὺ ἀναζητοῦμε τρόπους γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς ἀτυχίες, διαπιστώνουμε πὼς τελικῶς ὅλα τὰ ἀποθέματα δυνάμεως ποὺ ἀπετήθησαν, ἦσαν μέσα μας. Μία διαπίστωσις ποὺ συχνὰ ἀποφεύγουμε νὰ κάνουμε, διότι αὐτομάτως ἀναλαμβάνουμε τὴν εὐθύνη τῶν πράξεών μας καὶ τῆς ζωῆς μας.
Δὲν ἔχω κάτι νὰ πολεμήσω…
…γιὰ τὴν ὥρα…!!! Πλὴν τοῦ ἑαυτοῦ μου, τῶν φόβων μου καὶ τῶν ὁρίων μου!!!
Ὥρα νὰ …«μηδενίσουμε»!!!
Θὰ μπορούσαμε, ὡς κοινωνία, νὰ ἐπιλέξουμε ἕναν στόχο, ὁποιονδήποτε καὶ νὰ σπεύσουμε νὰ τὸν ὑλοποιήσουμε, ἐὰν κι ἐφ’ ὅσον πρωτίστως ἐπιτυγχάναμε νὰ συντονισθοῦμε. Θὰ τὸν προτιμούσαμε μάλιστα ἰδιαίτερα …χαμηλό, αὐτὴν τὴν περίοδο, γιὰ νὰ μὴν κοπιάσουμε πολύ, ἰδίως τώρα ποὺ μᾶς ἔχει ταλαιπωρήσει τόσο βίαια ἡ …«κρίσις».
Ἡ μνήμη μας νὰ μὴν εἶναι …ἐπιλεκτική.
Νὰ φροντίσουμε, σιγὰ σιγά, στὴν ζωή μας, νὰ ἐξασκοῦμε τὴν μνήμη μας ἀκόμη καὶ γιὰ αὐτὰ ποὺ δὲν μᾶς ἀρέσουν. Ὁ ἄνθρωπος, σὰν φυσικὸ μέσον προστασίας, ἐπιλέγει τὴν …ἐπιλεκτικὴ μνήμη. Διαγράφει δῆλα δὴ αὐτὰ ποὺ δὲν τὸν …βολεύουν, διατηρώντας αὐτὰ ποὺ τὸν ἐπιβεβαιώνουν.