Διότι ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἀκόμη παλιμπαιδίζουμε. Διότι ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἔχουμε «κολλήση» κάπου, σὲ μίαν παιδικὴ ἡλικία, πατᾶμε σὲ αὐτὴν καὶ κάθε φορὰ ποὺ αἰσθανόμεθα ἀδύναμοι, «ἐπιστρέφουμε» σὲ αὐτὴν καὶ ἐξωτερικεύουμε ὅσα σὲ ἐκείνην τὴν στιγμὴ «φυλακίσαμε». Διότι ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, περιστρεφόμεθα καὶ … Συνέχεια →

Ἡ ὀμορφιὰ τῆς στιγμῆς, ποὺ πάντα περνᾶ καὶ χάνεται, εἶναι στὸ νὰ τῆς …δοθοῦμε! Νὰ ἀφήσουμε τὶς ἄμυνές μας ἔξω ἀπὸ αὐτὴν καὶ νὰ «εἰσχωρήσουμε» σὲ κάθε της ἐκδοχή!!! Καὶ εἶναι τόσο δύσκολο κάτι τέτοιο, ἰδίως ἀπὸ τότε ποὺ ἀρχίζουμε νὰ μεγαλώνουμε, διότι τὰ ταξείδια τοῦ νοῦ πλέον χειραγωγοῦνται ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ἔχουν συγκεκριμένοὺς κοινωνικοὺςς … Συνέχεια →

Σκεφθήκαμε μήπως ποτέ τό ἐάν θά μπορούσαμε νά ἀλλάξουμε οὐσιαστικά τήν ζωή μας; Ἀναρωτηθήκαμε μήπως τό γιατί ὑπάρχουν πτυχές της πού μᾶς ταλαιπωροῦν; Προβληματισθήκαμε γιά τά πραγματικά αἴτια κάποιων δυστυχιῶν μας;