Ναί, διαρκῶς. Χάνουμε τὴν οὐσία καὶ παραμένουμε στὰ περιτυλίγματα. Καὶ τὰ περιτυλίγματα εἶναι ἀμέτρητα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὰ πετάξουμε μονομιᾶς. Χρειάζεται χρόνος καὶ εἰλικρινὴς ἐνασχόλησις μὲ τὸ εἶναι μας γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε, συναισθηματικῶς, ἀπὸ τὸ «ἔχειν» μας.
Καί, γιὰ τὴν ἀκρίβεια, αὐτοθυσιαζόμενα θύματα. Θύματα ποὺ αὐτοβούλως ἐπιλέγουν νὰ θυσιασθοῦν, διότι εἶναι εὐκολότερον νὰ εἶναι …νεκρά, παρὰ ζωντανὰ καὶ πολεμιστές!!!
Καουμπόηδες καὶ ἰνδιάνοι, Ῥωμαῖοι καὶ βάρβαροι, ἀλλὰ καὶ δάκρυ ἀπὸ ἑλληνικὰ μελό, γέμιζαν τὴν ὀθόνη τοῦ Κινηματογράφου ΑΣΤΥ στὴν Πλατεῖα Ὄλγας. Τὸ φιλοθεάμον κοινό, περίμενε καρτερικὰ νὰ ἀνοίξῃ ἡ πόρτα γιὰ τὴν νέα παραστάση.. …Κοντὰ στὴν διασταύρωση τῆς ὁδοῦ Κολοκοτρώνη μὲ τὴν ὀδὸ Μαιζῶνος!!!
Ὁ ναὸς τῆς Ἀγίας τοῦ θεοῦ Σοφίας στὴν Κωνσταντινούπολιν, ὡς γνωστόν, ἦταν ναὸς ἀφιερωμένος στὴν θεὰ τῆς Σοφίας Ἀθηνᾶ.
Τὰ πρῶτα πατραϊκὰ ταξὶ τῶν χρόνων ἐκείνων, στὴν Πλατεία Τριῶν Συμμάχων.
Διαβιώντας σὲ μίαν χώρα ποὺ ὅλα καταῤῥέουν καὶ μὲ διαρκῶς μειούμενες ἐπιλογὲς καὶ εὐκαιρίες, θὰ ἔλεγε κάποιος, μὲ ἀποφασιστικότητα, πὼς ναί, δυστυχοῦμε. Διαβιοῦμε πλέον δυστυχῶς ἅπαντες καὶ ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸ ἀδιέξοδον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου, θεωρητικῶς, ἄλλοι μᾶς ἔσπρωξαν.
