Ὅλα στὸν κόσμο μας δὲν εἶναι ἀληθῆ, ἀλλὰ ἀληθοφανῆ. Ἐπιλέγουμε μίαν ἐκδοχή τους, ποὺ ταιριάζει μὲ τὶς πεποιθήσεις μας καί, βάσει αὐτῆς, ἐκτιμοῦμε, κρίνουμε καὶ συγκρίνουμε τὰ πάντα. Σὲ ἐλάχιστες περιπτώσεις ἀντιλαμβανόμεθα πὼς τὰ προσωπικά μας φίλτρα ὑπάρχουν καὶ πὼς περιττεύουν, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ αὐτά. Συνήθως πορευόμεθα μὲ αὐτὰ καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τοῦ … Συνέχεια
Μποροῦμε νὰ ἀνασυγκροτηθοῦμε ταχύτερα. Ὅσο ταχύτερα λοιπὸν ἀποδεχθοῦμε μίαν κατάστασιν δύσκολη, τόσο πιὸ εὔκολα θὰ τὴν ξεπεράσουμε.
Θεωρητικῶς σήμερα (καὶ μόνον θεωρητικῶς) ξεκινᾶ τὸ θέρος… Θεωρητικῶς πάντα (καὶ μόνον) ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἔως σήμερα ὅμως, εἰδικῶς στὴν περίοδο του Θέρους, ὁ (κάθε εἴδους) Πόλεμος κορυφώνετο καὶ ὁ Ἔρως εἶχε πάντα, ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ (κάθε εἴδους) Πολέμου, τὴν τιμητική του.
Κάθε στιγμή… Αὐτὸ χρειαζόμεθα… Κάθε μας δευτερόλεπτο ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἐκεῖ καὶ νὰ τὸ ζοῦμε, μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις… Κάθε μας ἀνάσα πρέπει νὰ τὴν γευόμαστε…
Χρειάζεται γιὰ νὰ φουντώσουν φλόγες, ποὺ θὰ κάψουν κάθε τὶ ξερό, ἄχρηστο, περιττό… Μία σπίθα… Μόνον!!!
Ὅπως ἡ Πόλις ὁρίζει μὲ τὰ τείχη της τὰ ὅρια, ἐντὸς τῶν ὁποίων ὀφείλουν οἱ πολίτες νὰ ἀναπτυχθοῦν ὡς προσωπικότητες, νὰ ἐκπαιδευθοῦν καταλλήλως, γιὰ νὰ εἶναι ἑτοιμοπόλεμοι, ἀλλὰ καὶ νὰ αὐτοπειθαρχήσουν γιὰ νὰ μποροῦν ἀνᾲ πάσᾳ στιγμῇ νὰ ἐλέγχουν τὰ πάθη τους καὶ τὶς ὁρμές τους, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν παρασύρονται ἀπὸ αὐτὰ καὶ … Συνέχεια
