Στὶς ἡμέρες ποὺ διαβιοῦμε τὰ πάντα ἐντός μας κι ἐκτός μας φαίνονται, ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀπολύτως συγκεχυμένα. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νὰ γίνεται δυσδιάκριτος ἡ εἰδοποιὸς ἐκείνη διαφορὰ ποὺ θὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ πότε ἀκριβῶς ἕνα γεγονὸς εἶναι χρήσιμο γιὰ νὰ διδαχθοῦμε κάτι νέο ἢ τὸ πότε πρέπει ἁπλῶς νὰ τὸ προσπεράσουμε ὡς μὴ … Συνέχεια
Ποῦ; Γύρω μου; Παρά πέρα; Ἔξω ἀπό ἐμέναν; Μὰ ἡ εὐτυχία εἶναι στιγμὲς κι ὄχι κατάστασις. Ἡ εὐτυχία γιὰ νὰ συναντηθῇ μαζύ μας πρέπει νὰ εἴμαστε διαρκῶς «ὀρθάνοικτοι» στὰ καλέσματά της. Ἡ εὐτυχία γιὰ νὰ γίνῃ ἀντιληπτὴ πρέπει νὰ πιστεύουμε πὼς τὴν δικαιούμεθα… Καί πότε τήν δικαιούμεθα;
Ἢ τοὐλάχιστον δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἀναγκαῖα. Ἤ, ἀκόμη πιὸ ἁπλᾶ, δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα ὅταν ἡ σκέψις μας εἶναι καθαρὴ καὶ οἱ ἐξαρτήσεις μας ἀνύπαρκτες…
Ὅλες οἱ ἀπαντήσεις, ὅλα τὰ καλὰ ἤ τὰ κακά, ὅλες οἱ «γνώσεις» γιὰ τὸ ποῦ πρέπει νὰ στραφοῦμε, παραμένουν μέσα μας νὰ τὶς ἀναγνωρίσουμε. Νὰ τὶς ἀκούσουμε… Νὰ τὶς σεβασθοῦμε… Μέσα μας δὲν θὰ εὕρουμε ἀπαντήσεις γιὰ τὸ πῶς λύεται μία ἐξίσωσις. Θὰ εὕρουμε ὅμως ἀπαντήσεις γιὰ τὸ ἐὰν κάποιος εἶναι καλὸς ἤ κακὸς δάσκαλος, … Συνέχεια
Ἀλλά ποιά ζωή;;; Καλὸ τὸ ἐρώτημα. Ζωὴ ΔΕΝ εἶναι αὐτὸ ποὺ φοβόμαστε ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ χαιρόμαστε!!! Ὀ Φόβος ΔΕΝ ἔχει θέσιν στὴν πραγματικὴ ζωή! Ὁ Φόβος λειτουργεῖ ὡς ἀνακλαστήρας, ποὺ δὲν ἐπιτρέπει σὲ αὐτὰ ποὺ χρειαζόμαστε νὰ φθάσουν σὲ ἐμᾶς καὶ νὰ τὰ ἀπολαύσουμε. Ὀ Φόβος εἶναι συνήθως δικό μας δημιούργημα καὶ ΜΟΝΟΙ μας πρέπει … Συνέχεια
