Ξεκινᾶ, σὲ λίγο, ὁ (δύσκολος) ἀνήφορος…

…καὶ γιὰ αὐτὸ καλὸ εἶναι νὰ ἀρχίσουμε νὰ προετοιμαζόμεθα καταλλήλως καὶ  ἀρκούντως.

Συνέχεια

Φτιᾶξε πρῶτα τὸν ἑαυτόν σου…. (ὑπενθύμισις)

Σημείωσις-διευκρίνησις μεταγενεστέρα

Ὅλο τὸ παρακάτω, μαζὺ μὲ πολλά, πολλά, πάρα πάρα πάρα πολλὰ ἀκόμη, ποὺ ὅμως ὅλα στοχεύουν καὶ ὁδηγοῦν στὸ νὰ ἐπαναδομήσω ἐμέναν καὶ μόνον ἐμέναν, διότι εἶμαι τὸ μόνον ἄτομο στὸ ὁποῖον ἀσκῶ -καὶ πρέπει νὰ ἀσκῶ- ἔλεγχο, ἐφ΄ ὅσον μόνον γιὰ ἐμέναν ἔχω τὴν εὐθύνη ἀκεραία…
…τότε ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ μπορῶ νὰ φτιάξω τὸν ἑαυτόν μου καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἐὰν ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ τὸ κρίνω ἀναγκαῖον, θὰ συμβάλω στὸ νὰ φτιαχθῆ κι ὁ κόσμος μας. Ἐὰν ὅμως κυττῶ γύρω μου γιὰ νὰ ἐπιλυθοῦν τὰ προβλήματά μου κι ὄχι μέσα μου, τότε, ὡς γνωστόν, ἁπλῶς ἀναπαράγω συνθῆκες ποὺ μὲ …βολεύουν καὶ μὲ καθησυχάζουν. Συνέχεια

Ζώντας ἤδη τὸ …αὔριο!!!

Ὅταν ἀναζητοῦμε τρόπους γιὰ νὰ κάνουμε τὴν ζῳή μας πιὸ ἀνθρώπινη, πιὸ οὐσιαστική, πιὸ φυσική, τότε ἔχουμε μίαν πολλ]ὴ ἁπλῆ τακτικὴ γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ εὕρουμε τὸ ἀναγκαῖον κίνητρο, πρὸ κειμένου νὰ παραμένουμε διαρκῶς «ἐνεργοποιημένοι», δίχως νὰ χάνουμε τὸν στόχο μας.
Ἡ τεχνικὴ λέγεται Συνέχεια

Δάσκαλοι ὁδηγήσεως

Θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω κάτι τὸ ὁποῖον θεώρησα σημαντικό:

Πρὸ ἀμνημονεύτων ἐτῶν τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ ξεκινοῦσα τὰ μαθήματα ὁδηγήσεως – τότε ἤμουν στὸ Λονδίνο – ὁ (Ἄγγλος) δάσκαλος τῆς ὁδηγήσεως, τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ μοῦ εἶπε, ὅταν ἑγὼ ἐκάθισα στὸ τιμόνι ἦταν: «ἀπὸ ἐδῶ κι ἐμπρός, ὅταν κάθεσαι στὸ τιμόνι, θὰ σκέπτεσαι πὼς ἔχεις στὰ χέρια σου ἕνα φονικὸ ὄργανο!». Αὐτὴ ἡ παραίνεσις ἐχαράχθη στὸ μυαλό μου ἀπὸ τότε. Συνέχεια

Ἡ ἀναποδιὰ εἶναι πάντα χρήσιμη!!!

Ἡ ἀναποδιὰ εἶναι πάντα χρήσιμη!!!Καὶ εἶναι χρήσιμη διότι μοῦ διδάσκει τὸ πῶς ΔΕΝ θὰ ξανακάνω τὰ ἴδια λάθη.
Μὲ μαθαίνει νὰ εἶμαι ὑπομονετικός, σὰν ἄνθρωπος, ἀποφασιστικὸς καὶ νὰ μπορῶ πάντα, στὴν ἀναποδιά, νὰ ἑλίσσομαι. Συνέχεια

Πατῶντας στὰ …πόδια μου!!!

Πατῶντας στὰ ...πόδια μου!!!Ὀφείλουμε σιγὰ σιγὰ σιγὰ νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς γύρω μας δὲν ὑπάρχει ,κάτι ἱκανὸ νὰ στηρίξῃ σθεναρῶς τὴν κοινωνία μας. Ἀπο τὸ κράτος, ἔως τὶς ἁπλές, καθημερινές μας σχέσεις, ἡ ἀνταποδοτικότης ἔχει χάσει κάθε ἔννοια καὶ ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς αἰσθάνεται ὅλο καὶ βαθύτερα …ἐπὶ ξύλου κρεμάμενος. Συνέχεια