Ὅλοι μας καθημερινῶς στριφογυρίζουμε γύρω ἀπὸ τὶς φοβίες μας, τὰ λάθη μας καὶ τὶς ἐνοχές μας. Ἀνασφάλειες κατακλύζουν τὶς σκέψεις μας καὶ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ ἰσχυροποιήσουμε καὶ νὰ στηρίξουμε τοὺς ἑαυτούς μας τόσο, ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουμε νὰ ὑλοποιήσουμε μὲ ἀποφασιστικότητα εἰλημμένες ἀπὸ καιρὸ ἀποφάσεις μας. Καὶ ὑπάρχουν τόσα πολλὰ πράγματα ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε, μὰ ὅταν αὐτό-ἐγκλωβιζόμεθα σὲ φαύλους κύκλους τέτοιου εἴδους, ἡ ἀναβολὴ καὶ ὁ ὀλιγωρία μᾶς βαλτώνουν. Στὴν πραγματικότητα σέρνουμε ὅλο μας τὸ παρελθόν, κάθε στιγμή, σὲ κάθε μας συμπεριφορά, μὲ ὅλους τοὺς πιθανοὺς καὶ ἀπιθάνους τρόπους, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ ἀναβάλουμε τὸ αὐτονόητο χρέος ἀναλήψεως τῆς εὐθύνης μας γιὰ τὴν ἰδίαν τὴν ζωή μας. Συνέχεια →

Ἡ «ἀρχὴ ἄνδραν δείκνυσιν» ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν.
Ἡ ἐν λόγῳ Ἀρχὴ ὅμως πρέπει νὰ πατᾷ καὶ νὰ στηρίζεται μόνον ἀπὸ τὴν ἀγελαία συμπεριφορὰ τῶν εἰδῶν, ποὺ ἔως σήμερα ἐπεβίωσαν, μέσα σὲ συνθῆκες ἀκράτου βίας. Συνθῆκες ποὺ οἱ κανόνες τῆς ζωῆς τοῦ πλανήτου μας ἐπιβάλλουν. Συνέχεια →

Εἶναι γεγονὸς πὼς ὅλοι μας, ἀλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, διατηροῦμε, γιὰ λόγους συνασθηματικῆς ἀσφαλείας κυρίως, μεγάλο τμῆμα τῶν ψευδαισθήσεών μας, δίπλα στὶς ὅποιες, λογικὰ δομημένες, πεποιθήσεις μας. Αὐτὴ ἡ συντήρησις μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς δυσκολίες τῆς καθημερινότητός μας μὲ τὴν ὑποστηρικτικὴ ἐπίδρασιν τῶν …ἐλπίδων. Μία ἐπίδρασις ποὺ μᾶς ἀπομακρύνει ὅμως ἀπὸ τὴν πραγματικότητα, ἀναλόγως τοῦ πόσο γερὲς δομὲς ἔχουν αὐτὲς οἱ ἐλπίδες μέσα μας. Συνέχεια →

Τὰ πιὸ ἁπλὰ καὶ πιὸ ἀναγκαία μας βήματα δὲν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὸ νὰ γνωρίζουμε, ἔως τελευταίας λεπτομερείας, τὰ πολιτικὰ καὶ κοινωνικὰ δρώμενα, ἀλλὰ μὲ τὸ τί εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ θεωροῦμε ἀδιαπραγμάτευτα.
Θεωρίες, πεποιθήσεις κι ἐμμονὲς πού, συνήθως, οὐδόλως ἀπεκτήθησαν διότι ἐμεῖς τὸ ἐπιλέξαμε, ἀλλὰ διότι κάποιος (ἢ κάποιοι) ἐντέχνως μᾶς ἔπεισαν πὼς …ἀπεκτήθησαν ἀπὸ ἐμᾶς. Ἔννοιες, γιὰ παράδειγμα, περὶ δικαίου, πολιτεύματος, ἰσότητος, κοινωνίας, Πατρίδος, σχέσεων δὲν εἶναι δικά μας συμπεράσματα ἀλλὰ ἀναπαραγωγὴ ἄλλων, ἐμφυτευμένων στὸ μυαλό μας, ἰδεῶν κι ἀποφάσεων. Κι ἔτσι καταλήγουμε καθημερινῶς, ἄλλοτε συνειδητῶς καὶ ἄλλοτε ὄχι, νὰ ὑπερασπιζόμεθα ἀκριβῶς τὰ ἴδια πράγματα ποὺ οἱ δυνάστες μας μᾶς ἐπέβαλαν ὡς ἀληθῆ κι ἀδιαπραγμάτευτα. Στὴν πραγματικότητα καταλήγουμε ὅλοι μας νὰ ὑπερασπιζόμεθα τὴν ὕπαρξιν τῶν …ἁλυσίδων μας. Συνέχεια →