Ὑπάρχει μία ἀρχὴ στὸν κόσμο μας, ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, συχνὰ πυκνά, λησμονοῦμε. Εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς μὴ συγκρίσεως. Εἶναι μία φυσικὴ ἐπιλογὴ κάθε ἐμβίου ὄντος, ποὺ κάνει πάντα τὸ καλλίτερον γιὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ γιὰ τοὺς γύρω του, ὑπακούοντας τυφλὰ στοὺς φυσικούς του νόμους καὶ ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ ἐὰν οἱ γύρω του εἶναι καλλίτεροι ἢ χειρότεροι.
Διαβιεῖ μὲ μοναδικά του κριτήρια τὴν ἐπιβίωσιν καὶ τὴν βελτίστη ἀτομική του συμπεριφορὰ μέσα στὸ περιβάλλον του. Ἐκφράζει οὐσιαστικῶς, ὑπὸ τὶς ὅποιες συνθῆκες, τὸν καλλίτερόν του ἑαυτόν.
Ὄχι διότι διαθέτει τὴν ἀνθρώπινο μνήμη καὶ συνειδητότητα, ἀλλὰ διότι ἔτσι ἐκ φύσεως εἶναι πλασμένο. Συνέχεια →