Βρὲς τὸν (πραγματικό) ἐχθρό!!!

Μέσα στὴν δίνη τοῦ πολέμου, ποὺ βιώνουμε, ἀκοῦμε, βλέπουμε καὶ ἀντιμετωπίζουμε καταστάσεις παραλογίας. Τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, σὰν ἔννοιες, διαστρεβλώνονται καὶ χρησιμοποιοῦνται προσχηματικά.
Ἡ λογικὴ παραβιάζεται καὶ γελοιοποιεῖται καὶ μοναδικὸ μέλημα τῶν κρατούντων εἶναι ἡ διατήρησις τῆς ἐξουσίας τους μὲ κάθε μέσον.
Μᾶς προτάσσουν ἕναν σωρὸ ἄσχετες ἀφορμές, πρὸ κειμένου νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὰ δευτερεύοντα καὶ νὰ χάνουμε τὰ οὐσιώδη. Συνέχεια

Ὑπάρχει θετική ἐνέργεια;

Θὰ ἔπρεπε ἀπὸ καιρὸ νὰ ἔχουμε ἐνοχληθῆ μὲ τὶς διάφορες ἀρλουμπολογίες ποὺ κυκλοφοροῦν γύρω μας περὶ θετικῆς ἐνεργείας. Ἡ ἐνέργεια, οὔτως ἢ ἄλλως, δὲν ἔχει θετικὰ ἢ ἀρνητικὰ πρόσημα. Οὔτε μποροῦμε νὰ «μετρήσουμε» τὸ μέγεθός της, ἐκτὸς μόνον ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματά της, ἤ ἄλλως τὸ ἔργο ποὺ παράγει.
Αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἀπασχολῇ λοιπὸν εἶναι ὁ
τρόπος χρήσεώς της καὶ μόνον.
Συνεπῶς κάτι ἔχουμε καταλάβη λάθος καὶ σὲ αὐτὸν τὸν τομέα.
Συνέχεια

Βίος ἄσκοπος ἤ Ζωή μέ σκοπό;

Προφανῶς, κρίνοντας μόνον ἐκ τῶν ἀποτελεσμάτων, στὴν πλειοψηφία μας διαβιοῦμε ἀσκόπως σαπροφυτῶντας, διότι ἀρνούμεθα νὰ καταβάλουμε τὸ τίμημα ποὺ ἀπαιτεῖ, σὲ χρόνο καὶ ἐνέργεια, ἡ πραγματικὴ ζωή. Τὸ πρόβλημά μας ὅμως δὲν εἶναι τὸ ἐὰν ἀληθῶς ζοῦμε ἢ ἐὰν λάθρα (καί, τελικῶς) σαπροφυτικῶς διαβιοῦμε, ἀλλὰ τὸ ἐὰν θέλουμε νὰ ζήσουμε ἤ ὄχι. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, ὁ βίος συντελεῖται ἀσκόπως ἐνᾦ ἡ ζωὴ ἀπαιτεῖ σκοπό.

Συνέχεια

Δωρίζοντας..

 

Ὅσο πιὸ συγκεντρωτικοὶ εἴμαστε, τόσο μεγαλύτερες ἀγωνίες ἔχουμε γιὰ τὸ πῶς θὰ διατηρήσουμε καὶ θὰ προστατεύσουμε αὐτὰ ποὺ συγκεντρώσαμε.
Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται λίγα, ἁπλᾶ καὶ πολὺ ἀναγκαῖα γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν του μὰ κυρίως γιὰ τὴν καλή του ζωή. Τόσο λίγα, ποὺ ἐὰν κυττάξουμε πίσω μας, μέσα μας καὶ γύρω μας θὰ αἰσθανθοῦμε …ἀποθῆκες. Συνέχεια

Τρῶμε καλὰ στὶς ἑορτές!!!

Δὲν ξέρω γιατὶ ὁ λαός μας ταὐτίζη ὄλες τὶς μεγάλες ἑορτὲς μὲ ἐπιδόσεις καταναλωτικές, κυρίως φαγητοῦ καὶ ποτοῦ.
Γιατί ὄλες τίς ἅγιες ἡμέρες πρέπει κάποιος νά φάῃ καί νά πιῇ μέχρι σκασμοῦ;;

Αὐτὴ ἡ φράσις τῆς μαμᾶς μου, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια καὶ συνεχίσθηκε ὅσο ζοῦσε, εἶναι μιὰ προτροπὴ ποὺ ἀρχίζει γλυκά: θά φᾶς λίγο ἀπό αὐτό; καὶ μετὰ τὴν ἄρνησή μου γινόταν πιὸ ἐπίμονη, μὲ ἕνα αὐταρχικὸ γιατί; καὶ κατόπιν γινόταν ἀπειλή, θὰ τὸ φᾶς!!!! Συνέχεια

Λίγες ἡμέρες χαλαρώσεως…

Μᾶς χρειάζονται… Ὄχι πολλές.
Ἴσα νὰ κλεισθοῦμε σὲ χώρους ποὺ ἀγαπᾶμε, μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπᾶμε, γιὰ νὰ ἀφήσουμε τὶς σκέψεις μας νὰ ταξειδεύσουν καὶ νὰ …παίξουν μὲ τὸν χρόνο. Συνέχεια