Ἔνστικτον τῆς μητρότητος… Ἐάν, μὲ ἀπολύτως λογικὰ πρίσματα, παρατηρήσουμε αὐτὴν τὴν διαδικασία, θὰ διαπιστώσουμε πὼς πρόκειται γιὰ μίαν ἀπολύτως καὶ καθαρὰ ὑποστηρικτικὴ διαδικασία, μικρᾶς -ἀναλογικῶς- διαρκείας, γιὰ τὰ βρέφη, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχῃ συγκεκριμένο χρονικὸ ὁρίζοντα, ἔως ἐκείνης τῆς στιγμῆς ποὺ θὰ μποροῦν νὰ σταθοῦν μόνα τους στὸν κόσμο. Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε θὰ ἔπαυε ἀπὸ καιρὸ ἡ ζωὴ στὸν πλανήτη.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «εἰς τὰ ἐνδότερα»
Ἂς κάνουμε τὶς ἀτυχίες …εὐτυχίες!!!
Κάποιες φορὲς στὴν ζωή μας ἐμφανίζονται τὰ δύσκολα. Αὐτὰ τὰ δύσκολα εἶτε προέρχονται ἀπὸ δικές μας ἀβλεψίες εἶτε ἀπὸ ἄλλων, μὰ πάντα φέρνουν ἐμπόδια, ποὺ γεννοῦν προβληματισμοὺς καὶ ὀργὴ καὶ θλίψεις καὶ ἀγωνίες καὶ φόβους καὶ ἀνασφάλειες…
Καὶ ἴσως, ἀρκετὲς φορές, νὰ μᾶς ἀκινητοποιοῦν. Συνέχεια
Χρησιμοποιῶντας τὸ αἴσθημα «ξεφωλιάζουμε» τὸν φόβο
Καθημερινῶς, σὲ κάθε μας ἐπικοινωνία, δραστηριότητα ἢ προβληματισμό, ἕνας πλούτος αἰσθημάτων μᾶς κατακλύζει. Ἄλλοτε αὐτὰ εἶναι εὐχάριστα καὶ ἄλλοτε μᾶς ἀναστατώνουν. Πόσο ὅμως χρήσιμα γιά ἐμᾶς εἶναι αὐτά; Ἤ, ἄλλως, πόσο εἶναι ἐφικτό νά τά χρησιμοποιήσουμε πρό κειμένου νά γνωρίσουμε τούς ἑαυτούς μας μά, κυρίως, νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τίς προσκολλήσεις καί τίς ἐμμονές μας; Συνέχεια
Τὸ βιβλίο εἶναι ἐρέθισμα…
Κι ὄχι μέσον μαθήσεως.
Ἡ πραγματικὴ μάθησις εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ βιβλία.
Ἁπλῶς ἀπὸ τὰ βιβλία ἀποκτοῦμε ἐκεῖνες τὶς ἀπαραίτητες πληροφορίες γιὰ νὰ μαζέψουμε τὰ ἀναγκαῖα «κλειδιά» ποὺ θὰ χρειασθοῦμε στὸ ταξείδι μας πρὸς τὴν γνῶσιν. Συνέχεια
Γνωρίζουμε μόνον τὰ δικά μας βήματα…
Καὶ μόνον γιὰ αὐτὰ πρέπει νὰ μιλᾶμε μετὰ βεβαιότητος…
Μόνον αὐτὰ ἀποτελοῦν δική μας ἐμπειρία…
Μόνον αὐτὰ «ἀκτινοβολοῦν» τὶς δικές μας γνώσεις…
…καὶ ἀκριβῶς ἐκεῖ κρύβεται ὁ ὀμορφιὰ τοῦ κόσμου μας.
Γιά ποιό …ταξείδι;
Γιά τό …ταξείδι τῆς γνώσεως ἤ μόνον γιά τό …ταξείδι τῆς ἐμπειρίας τῶν αἰσθήσεων εἴμαστε ἐδῶ;
