Εἶναι μία ἀνάγκη, ποὺ ἐὰν δὲν τὴν ἐπιλέξουμε, θὰ ἀπωλέσουμε σημαντικότατα τμήματα πληροφορίας.
Εἶναι μία, ἐκ τῶν πραγμάτων, φυσικὴ ἐπιλογή, ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψη, ἐπὶ τέλους, νὰ ἐπιτύχουμε ὑψίστους βαθμοὺς ἐπικοινωνίας μὲ ὅλους τοὺς ἀναγκαίους «συντρόφους» ποὺ θὰ συναντήσουμε στὴν πορεία μας.
Εἷναι τελικῶς μονόδρομος, ἀλλὰ θὰ τὸν ἐπιλέξουν μόνον ὅσοι διαπιστώνουν τὴν ἐπιβεβλημένη ἀναγκαιότητά του. Συνέχεια →

Καὶ μετὰ μαθαίνουμε νὰ προσφέρουμε.

Πρῶτα μαθαίνουμε νὰ θέτουμε ὅρια καὶ μετὰ νὰ ἐπιτρέπουμε στοὺς ἑαυτούς μας νὰ κινοῦνται ἐλεύθερα. Συνέχεια →

Ἡ Φύσις, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, μᾶς ὑποδεικνύει τὰ πάντα καὶ μᾶς καθοδηγεῖ ἐκεῖ ἀκριβῶς ποὺ μᾶς πρέπει. Δὲν ὑπάρχει ἄγνωστος δρόμος καὶ δίλημμα ὅταν ἀφουγκραζόμεθα τὰ μηνύματα. Καὶ τὰ μηνύματα, πάντα, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων εἶναι τέτοια ποὺ νὰ μᾶς κατευθύνουν ἐκεῖ ἀκριβῶς ποὺ θὰ μπορέσουμε νὰ αἰσθανόμεθα περισσότερο ἀσφαλεῖς, ἥρεμοι καὶ ὅσο τὸ δυνατὸν καὶ συχνότερα εὐτυχεῖς. Συνέχεια →

Οἱ σημερινὲς συνθῆκες διαβιώσεώς μας, ποὺ καθημερινῶς δυσκολεύουν, μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ ἐνασχολούμεθα ὅλο καὶ πιὸ συστηματικῶς μὲ ζητήματα ἐπιβιώσεως.
Ὁ ἐλεύθερός μας χρόνος μειώνεται διαρκῶς καὶ ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, μὲ ὅλες τὶς μορφὲς «ἀντιδράσεως» νὰ μᾶς ὑποδεικνύονται (καὶ φυσικὰ νὰ ἐλέγχονται) ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐσχεδίασαν τὶς σημερινὲς συνθῆκες διαβιώσεώς μας, φαντάζει ἀδύνατος καὶ παράλογος κάθε πιθανότης διαφυγῆς μας. Συνέχεια →