Ἄνθρωπε,
ἔρωτας εἶναι αὐτὸ τὸ καλόπαιδον,
ποὺ σὰν θελήσῃ νὰ εἶναι πλάι σου,
σὲ κάνει νὰ χαμογελᾶς.
Μονάχα μὲ ἁπλότητα καὶ προσφορὲς πορεύεται
καὶ σοῦ ἀρκεῖ μιὰ ἀγκαλιὰ εἰς τὸ δείλι, Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Λόγος
Σ’ ἕνα σοκάκι τῆς Παροικιᾶς
Περπατοῦσα ἀνάμεσα σὲ φρεσκοβαμένα σπίτια,
στολισμένα μ’ ἀνθισμένες μπουκαβίλιες,
μὲ γεράνια, βασιλικοὺς καὶ κάθε λογῆς μυρωδικά.
Ξέσερνε σὰν παλιοβάπορο ὁ νοῦς μου ἐδῶ,
εἰς τὰ καλντερίμια ἐτούτου τοῦ νησιοῦ
καὶ σκεφτόμουν τὰ λόγια ποὺ μοῦ ‘πε ἕνας φίλος, Συνέχεια
Περὶ ἀπωλείας
Ὁ Ἔρωτας ἔχει μίαν καὶ μοναδικὴν δύναμιν.
Τὴν ἐνέργεια τοῦ πάθους
Ἔρχεται σὰ ἥλιος φλογερὸς αὐτὴ
καὶ πανσέληνος γίνεται
ποὺ ἀρνεῖται νὰ παραδοθῇ Συνέχεια
Ἐὰν θέλω
Τί νὰ κάμω πιάς;
Μονάχα πιότερον κέρδος προσφέρω εἰς τὸν ἡγεμόνα
καὶ σκέπτομαι πὼς τίποτα δὲν δύναμαι ν’ ἀλλάξῳ.
Ἐὰν θέλῳ νὰ ζήσῳ ἐλεύθερος, Συνέχεια
Ῥακὶ τὴν αὐγή
Καρῖνες Ῥεθύμνου.
Δὲν ἐβάσταγα ἄλλο νὰ προσμένω
κι ἐπαὲ καθισμένος ἐχάζευα τὴν ἀκριοῥεματιά
κι ἔφευγε μετὰ ἡ θωριά μου,
ἐκειὰ εἰς τὰ ὑψηλὰ ὅρη ἀντίκρυ μου.
Λαλοῦσαν τὰ κοκκόρια πὼς ἔρχεται τὸ φῶς Συνέχεια
Byron ΚΑΤΑ Rothschild!!!
«Ποιός κρατάει τήν πλάστιγγα τῆς παγκοσμίου ἰσοῤῥοπίας ;
Ποιός ἄρχει ἐπί τῶν Βασιλοφρόνων καὶ τῶν Φιλελευθέρων βουλευτῶν ἀδιακρίτως;
Ποιός ξεσήκωσε τούς γυμνούς ἀχίτωνες πατριῶτες τῆς Ἰσπανίας;
(Καί διαδίδει τίς φῆμες πού κάνουν τίς ἐφημερίδες τῆς γηραιᾶς Εὐρώπης νά τρίζουν καί νά τραυλίζουν);
Ποιός διαχέει ἡδονές καί βάσανα, τόσο στόν Παλαιό, ὄσο καί στόν Νέο Κόσμο;
Ποιός σχεδιάζει καί χλευάζει τήν πολιτική;
Μήπως τό φάντασμα τοῦ εὐγενικοῦ θάῤῤους τοῦ Βοναπάρτου;
Ὁ Ἰουδαῖος Ῥότσιλτ καὶ ὁ χριστιανὸς κολαοῦζος του, ὁ Μπέρινκ.
Αὐτοί, καὶ ὁ ἀναμφισβήτητα φιλελεύθερος πειρατὴς Λαφίτ, εἶναι οἱ ἀληθινοὶ ἄρχοντες τῆς Εὐρώπης.»
Ποιός ἄρχει ἐπί τῶν Βασιλοφρόνων καὶ τῶν Φιλελευθέρων βουλευτῶν ἀδιακρίτως;
Ποιός ξεσήκωσε τούς γυμνούς ἀχίτωνες πατριῶτες τῆς Ἰσπανίας;
(Καί διαδίδει τίς φῆμες πού κάνουν τίς ἐφημερίδες τῆς γηραιᾶς Εὐρώπης νά τρίζουν καί νά τραυλίζουν);
Ποιός διαχέει ἡδονές καί βάσανα, τόσο στόν Παλαιό, ὄσο καί στόν Νέο Κόσμο;
Ποιός σχεδιάζει καί χλευάζει τήν πολιτική;
Μήπως τό φάντασμα τοῦ εὐγενικοῦ θάῤῤους τοῦ Βοναπάρτου;
Ὁ Ἰουδαῖος Ῥότσιλτ καὶ ὁ χριστιανὸς κολαοῦζος του, ὁ Μπέρινκ.
Αὐτοί, καὶ ὁ ἀναμφισβήτητα φιλελεύθερος πειρατὴς Λαφίτ, εἶναι οἱ ἀληθινοὶ ἄρχοντες τῆς Εὐρώπης.»
