Ἐδῶ καὶ πάρα πολὺ καιρὸ βρίσκω στὴν εἴσοδο τῆς κατοικίας μου, στὸ αὐτοκίνητο, στὸ ταχυδρομικό κουτί, στὶς κολῶνες, στὰ καταστήματα, στὸν δρόμο χαρτάκια σὰν αὐτό:
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν συζητούσαμε μὲ τὸν φίλο Γιάννη ἀκριβῶς αὐτό. Τὴν δική του ἐπίσης παρατήρησι ἐπὶ τοῦ πανταχοῦ παρόντος πλέον ἐνεχυροδανειστηρίου.
Εἶναι ἡ τρίτη φορά μέσα σέ λίγες ἡμέρες πού διαβάζω κάτι γιά τούς συγχρόνους μαυραγορῖτες…
Τά μηνύματα πού λαμβάνω εἶναι ἀσαφή, ἀλλα ψάχνοντας στό διαδίκτυο διεπίστωσα πώς ἒχουν λάβει κι ἂλλοι παρόμοιες καταγγελίες καί πληροφορίες.
Ἐὰν ἀληθεύῃ, λέω ἐὰν, σκέφτομαι πολύ σοβαρά νά ἀναπαράξουμε αὐτά ποὺ οἱ παπποῦδες μας ἐπεφύλαξαν γιά τούς προκατόχους τους πρό μερικῶν δεκαετιῶν…
Δέν ἀνέχομαι, ἓνας λαός πού ἒχει πληρώσει τόσες φορές μέ τό αἷμα του καί τόν ἱδρῶτα του τήν ἐλευθερία του, νά τοῦ τήν ὑποσκάπτουν καί νά τοῦ εὐτελίζουν τήν ζωή κάτι τομάρια στόν βωμό τοῦ χρήματος.
