Ἐδῶ καὶ πάρα πολὺ καιρὸ βρίσκω στὴν εἴσοδο τῆς κατοικίας μου, στὸ αὐτοκίνητο, στὸ ταχυδρομικό κουτί, στὶς κολῶνες, στὰ καταστήματα, στὸν δρόμο χαρτάκια σὰν αὐτό:

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν συζητούσαμε μὲ τὸν φίλο Γιάννη ἀκριβῶς αὐτό. Τὴν δική του ἐπίσης παρατήρησι ἐπὶ τοῦ πανταχοῦ παρόντος πλέον ἐνεχυροδανειστηρίου. 

Κάποιοι ἀγοράζουν μετὰ μανίας χρυσό. 

Πρὸ ἑνὸς ἔτους ὑπῆρχαν καταγγελίες γιὰ ἀγορὰ χρυσοῦ ἀπὸ ΕὐρωπΕους στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, σὲ πολὺ μεγάλες ποσότητες.

Ὅπως ἀντιλαμβανόμεθα, οἱ μαυραγορῖτες εἶναι πλέον ἐδῶ. Ζοῦν μαζύ μας καὶ γιὰ κάποιον λόγο, ἔχουν πέσει ὡς κοράκια στὴν ἀγορὰ καὶ ἀγοράζουν ὅ,τι γυαλίζει. Γιατί;

Ἐχθὲς τὸ βράδυ, σὲ μίαν ἄλλην συζήτησι ποὺ εἶχα μὲ τὸν θεῖο διδάσκαλο, θίξαμε κι αὐτό.

«Τραγικότατον θέαμα πλέον», τοῦ λέω. «Καὶ καλὰ νὰ βλέπῃς μία μητέρα ποὺ πεινοῦν τὰ παιδιά της νὰ ξεπουλᾶ ὄσο ὅσο. Ἀλλὰ νὰ βλέπουμε ξεπουλήματα πρὸ κειμένου νὰ πληρωθῇ ἡ δόσις γιὰ τὸ κότερο, ἒεεεε αὐτὸ καταντᾶ Ὕβρις.»

Τότε λοιπὸν ὁ καλὸς μου φίλος μοῦ ὑπενθύμισε κάτι ποὺ ἐλησμόνησα γιὰ λίγο. 

Ὅταν ὁ Σημίτης μᾶς ἔβαλε στὸ εὐρῶ, πῆρε κι ὅλον μας τὸν χρυσό (ἔτσι ἔπραξαν κι ὅλα τὰ ἄλλα κράτη) καὶ τὸν κατέθεσε στὴν κεντρικὴ τράπεζα (;;;;;) τῆς εὐρωπΕϊκῆς ἐνώσεως, πρὸ κειμένου νὰ παραλάβουμε χαρτάκια. 

Τὸ χρῆμα μας πλέον δὲν ἔχει κάποιο, ὁποιοδήποτε, ἀντίκρυσμα σὲ χρυσάφι. Οὐδέν! Δὲν ἦταν ὄπως μὲ τὴν δραχμούλα μας. Ἦταν πλέον σκέτα, χρωματιστὰ καὶ πάμφθηνα  χαρτάκια! Μᾶς ἅρπαξαν τὸν χρυσό, (διὰ χειρὸς τοῦ Σημίτου καὶ τοῦ Παπαδημ(ί)ου καὶ τοῦ «τσάρου» καὶ μᾶς ἐγέμισαν πολλά, πάρα πολλά, μὰ πάρα πάρα πάρα πολλὰ χαρτάκια!)  Ἔχουμε χαρτάκια ἀλλὰ δὲν ἔχουμε ἀντίκρυσμα γιὰ τὰ χαρτάκια μας. Δῆλα δή, μᾶς πῆραν τὸν χρυσό καὶ μᾶς ἔδωσαν χανδροῦλες, ὄπως πάντα…

(Προσωπικῶς θεωρῶ πὼς μᾶς χρωστοῦν πάρα πολλὰ οἱ ΕὐρωπΕοι ἑταῖροι μας. Μεταξὺ βέβαια τῶν πολλῶν καὶ τὸ χρυσάφι μας.) 

Τί ἀπέγινε ὁ χρυσός; Φαντάζομαι ὅ,τι ἀπέγινε κι ὁ χρυσὸς μας κατὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κτῆμα ἄλλων. 

Τί θά πάρουμε πίσω; Ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ πήραμε καὶ μετὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τίποτα. (Ἐλπίζω νὰ μὴ πάρουμε καὶ τὸν ἐμφύλιο. Δὲν ἀντέχεται!)

Ἔχουμε λοιπὸν καὶ  λέμε:

• κάποιοι μᾶς ὑφήρπαξαν τὸν χρυσὸ καὶ μᾶς ἔδωσαν χαρτάκια ἀντὶ αὐτοῦ
• κάποιοι ἀγοράζουν μετὰ μανίας χρυσὸ καὶ πολύτιμα μέταλλα στὶς καλλίτερες τιμὲς τῆς ἀγορᾶς καὶ κάποιοι, μὴ «Ἕλληνες» στήνουν ἐπιχειρησοῦλες ἐπίσης γιὰ κλοπὴ χρυσοῦ, ἐν τελῶς μαυραγορίτικα, καὶ ἀποτελειώνουν τοὺς πιὸ εὐάλωτους. (Τὰ εἰσαγωγικὰ ἀποδίδουν πιστεύω τὴν πραγματικὴ καταγωγή τους.)
• κάποιοι, γνωστότατοι, ξεπωλοῦν τὰ ὀρυχεῖα χρυσοῦ τῆς Χαλκιδικῆς ὅσο ὅσο σὲ περιέργους ἐργολάβους, ὑπεργολάβους καὶ soroικοὺς ὑπαλλήλους. 

Τί στά κομμάτια τόν θέλουν τόν χρυσό; Ἔχετε ἀναρωτηθεῖ; 

Ἐμεῖς δυστυχῶς παραγωγὲς δὲν ἔχουμε. Ἡ πρωτογενὴς μας παραγωγὴ ἔχει ἐξαφανισθεῖ. Τώρα ξεκινᾶ κάτι νὰ γίνῃ, ἀλλὰ κι αὐτὸ θέλει τὸν χρόνο του. 

Μέταλλα ἔχουμε, λίθους, καθῶς καὶ ὀρυκτά. Ἀκριβὸ χωράφι τὸ χωράφι μας. Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ παίρνουν ὅποτε θέλουν, βάζοντας ἕνα γάπατο γιὰ πρωθυπουργὸ ἢ ὁποιοδήποτε ὁμοιό του ἀνδρείκελο. 

Γιατί στά κομμάτια ἀγοράζουν ὅμως τόν χρυσό μας; Τί τόν χρειάζονται; 

Ὁ χρυσὸς δὲν χάνει ποτέ ἀξία. Εἶναι τὸ μοναδικὸ «νόμισμα» ποὺ κάτω ἀπὸ κάθε πρίσμα, κρίσι καὶ πρόβλημα ἔχει ἀξία. Καταστροφές, πόλεμοι, ἀνάπτυξι ἀπαιτοῦν χρυσό. Ἐὰν δὲν τὸν ἔχῃς, ἐπόμενον βῆμα δὲν κάνεις. Ἔχασες.

Ἐμεῖς ἀνάπτυξι δὲν ἔχουμε. 

Καταστροφὲς φυσικές δὲν ἀντιμετωπίζουμε (πρὸς ὥρας τοὐλάχιστον). Κάτι ψιλοπράγματα μόνον.  (Μὴν ἔλθῃ πάλι κάποιος νὰ μοῦ πῇ γιὰ τὴν οἰκονομικὴ καταστροφή. Εἴπαμε. Αὐτὴν τὴν ἔχουν γιὰ νὰ μᾶς ἀποπροσανατολίζουν ἀπὸ τὰ οὐσιώδη.)

Τί στό καλό; Τί ἑτοιμάζουν; Διότι κάτι ἑτοιμάζουν. Κάποιοι μαζεύουν τὰ πάντα ποὺ ἔχουν ἀξία. Κι ἐμεῖς τρέχουμε νὰ τοὺς τὰ προσφέρουμε. Μήπως πάλι μᾶς πιάνουν κορόιδα;

Ἕνα μόνον σκέπτομαι. Ἐὰν κάτι ἑτοιμάζουν, μόνον αὐτοὶ ποὺ θὰ ἔχουν χρυσὸ θὰ ἐπιβιώσουν. (Καὶ κάθε πολύτιμο μέταλλον ἢ λίθο φυσικά.) Κι ἐπεὶ δὴ οἱ καιροὶ εἶναι πονηρότατοι, κι ἐπεὶ δὴ τὴν ἐξουσία ἀκόμη κατέχουν τὰ κουδουνισμένα κι ἐπεὶ δὴ δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε σὲ πόσο μεγάλο βάθος ἔχει φθάσει τὸ προσκύνημά τους, ἂς φυλάγουμε τὰ ὅποια «ῥοῦχα» διαθέτουμε. Δὲν ἔχει σημασία νὰ σωθοῦν τὰ «ῥοῦχα». Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἐπιζήσουμε μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο.

Φιλονόη.