Τοῦ Σαράντου Καργάκου 

Θαρρῶ ὅτι ὁ Ἕλληνας (ὄχι Ἕλλην) τοῦ παρόντος κακοῦ, ψυχροῦ κι ἀνάποδου καιροῦ μας ἀπὸ τίς τέσσερεις κλασσικὲς πράξεις τῆς ἀριθμητικῆς ἔχει ἰδιαίτερη ἐπίδοση μόνον σὲ δυὸ: Τὴν ἀφαίρεση καὶ τὴ διαίρεση.

Στὴ διαίρεση βέβαια ἀρχαιόθεν εἶχε ἐπίδοση. Γι’ αὐτὸ ἡ ἑλληνικὴ ἱστορία, καλῶς ἐξεταζομένη, εἶναι κατὰ κύριο λόγο πόλεμοι Ἑλλήνων ἐναντίον ἄλλων Ἑλλήνων. Ἡ διαίρεση κατὰ πόλεις, κατὰ φυλές, κατὰ τόπους, κατὰ τάξεις, κατὰ αἱρέσεις, κατὰ ἀθλητικὲς προτιμήσεις (προχείρως θυμίζω τὴ Στάση του Νίκα), κατὰ δόγματα καὶ κόμματα εἶναι ἱστορικὸ πεπρωμένο μας. Συνέχεια →