Ἀπὸ ἀδέσποτα ζῶα καὶ …ἀδεσπότους ἀνθρώπους…
Γέμισαν τὰ πεζοδρόμια, τὰ παγκάκια, οἱ πλατεῖες, οἱ πρώην ἐμπορικὲς στοές, τὰ ἔρημα κτίρια…
Παντοῦ καὶ μία σκιὰ νὰ πασκίζῃ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὸ κρύο…
Καὶ τόσες ΜΚΟ ἐδῶ γύρω… Μὰ τόσες πολλές…
Ἀλλὰ μόνον γιὰ νὰ λαμβάνουν ἐπιδοτήσεις… Ὄχι γιὰ νὰ προσφέρουν…
Ἐὰν τοὺς πεθάνῃ κάποιος ἄνθρωπος κινδυνεύουν νὰ χάσουν τὶς ἐπιδοτήσεις.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Νικόλας Παναγοδημητρόπουλος
Ὕβρις!!!
106.000.000 € (Εκατόν έξι εκατομμύρια Ευρώ) κόστισαν μόνο τα βεγγαλικά που “φώτισαν” τον ουρανό της σκοτεινής Γερμανίας το ξημέρωμα του 2013… σε μια Ευρώπη που το φάντασμα της Πείνας πλανάται απειλητικά.
Ένα γεύμα για έναν άστεγο κοστίζει κοντά στα 3 €. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να τραφούν ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ άστεγοι το βράδυ της Πρωτοχρονιάς.
Αλλά… οι γιορτές είναι για τους πλούσιους. Ένα αδέσποτο σκυλί που ψάχνει το κόκκαλο στον κάδο των σκουπιδιών δεν Συνέχεια
Μόνον οἱ ζωντανοὶ μποροῦν νὰ νοιώσουν…
Ο παλμός μιας χορδής …
Ο παλμός του Τόξου …
Ο παλμός της Λύρας …
Ο Τοξοβόλος Λυράρης Απόλλων των Ηρωικών Μελωδιών …
Συνέχεια
Ἡ προσαρμοστικότης εἶναι δεῖγμα εὐφυΐας.
Οἱ καταστάσεις ποὺ ἀντιμετωπίζουμε ἐκτὸς ἀπὸ πρωτόγνωρες εἶναι καὶ ἐξαντλητικές.
Ἀλλοιῶς μάθαμε. Ἀλλοιῶς στρώσαμε… Κι ἀλλοιῶς, μὲ βία, μὲ πόνο μᾶς ξυπνοῦν.
Ὅσο πιὸ γρήγορα ἀντιληφθοῦμε πὼς ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ἔτσι θὰ εἶναι τὰ πράγματα, τόσο πιὸ γρήγορα θὰ μπορέσουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν νέα πραγματικότητα.
Συνέχεια
Ἡ παραδοχὴ τῆς ἀγνοίας εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν γνώσι…
Ὅταν εἶσαι ἕτοιμος νὰ μάθῃς κάτι, τότε ἐμφανίζεται ὁ κατάλληλος δάσκαλος στὸν δρόμο σου.
Μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα βιβλίο ἤ ἕνα παιδὶ ποὺ κλαίει ἤ ἕνας ἄντρας ποὺ γελᾶ…
Τὸ ὅ,τι δήποτε μπορεῖ νὰ εἶναι…
Ὅταν ὅμως εἶσαι ἔτοιμος γιὰ τὴν βαθειά, τὴν συνειδητὴ γνώσι, τότε ὁ δάσκαλος εἶναι ἐπίσης συνειδητός. Δὲν εἶναι τυχαῖος. Δὲν εἶναι ἀποσπασματικός. Δὲν χάνεται ἀφήνοντας στὴν τύχη τὴν γνώσι… Εἶναι ἐκεῖ σὲ κάθε σου βῆμα καὶ στέκεται πλάι σου. Σὲ σπρώχνει, σὲ ἀφήνει νὰ κάνῃς ἕνα βῆμα, περιμένει… μαθαίνει κι αὐτός…
Ἡ ἀλλαγὴ εἶναι ἡ χαρὰ τῆς ζωῆς.
Ὅσο πικρὸ καὶ ἂν εἶναι ἕνα Τέλος, τὸ γλυκαίνει πάντα ἡ προσμονὴ μιᾶς νέας Ἀρχῆς…
Διδασκόμενοι τὸ Ἐχθές, Δημιουργοῦμε τὸ Αὔριο.
Ἐμβαπτιζόμαστε στὸ Παρελθόν, γιὰ νὰ κάνουμε τὸ ἅλμα στὸ Μέλλον. Συνέχεια