Ναι,σήμερα είναι γεγονός ότι  καταπιάνομαι δεύτερη φορά με τους αρχαίους ημών προγόνους.
Ομολογώ πως όταν η ασχήμια γύρω μου με πνίγει,η ενασχόληση με τα των προγόνων μας,εκτός από διδακτική πάντα,είναι και μια πρώτης τάξεως διαφυγή από την πραγματικότητα.
Ενα μαγικό κουτάκι που όταν το ανοίγω,ακόμη και με κάτι απλό φαινομενικά που θα μάθω,ακόμα κι έτσι ,με τα ”καλούδια” τους μου ελαφρύνουν την ψυχή μου,πριν γυρίσω πάλι πίσω στην πεζή κι άσχημη πραγματικότητα..
Συνέχεια →