Ἂς τὰ ποῦμε λίγο ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια, κι ἂς κροταλίζουν τώρα ἀπὸ τὸ κρύο.
Βλέπω ἀπὸ πολλοὺς ποὺ γράφουν ὅτι θέλουν νὰ λέγονται ἀλήθειες. Σοβαρά; Ἂς τὶς ποῦμε λοιπόν, καὶ σκασίλα μου γιὰ τὸ ἐὰν κάποιοι στεναχωρηθοῦν.
Ἀναρωτώμεθα γιατί ἔφθασε ἡ Χώρα μᾶς σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο. Δὲν ἔχουμε καταλάβει ὅτι ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ νὰ καταλήξουν σ’ ἐμᾶς. Ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν δική μας νοοτροπία, ποὺ διέπει τὴν καθημερινότητά μας. Ἀπὸ τὰ πιὸ ἁπλᾶ καὶ συνηθισμένα πράγματα, ποὺ στὴν οὐσία καθορίζουν τὸ χαρακτήρα μας. Ἀκόμα κι ὁ τρόπος ποὺ ψωνίζουμε καὶ τὰ προϊόντα ποὺ ψωνίζουμε, δείχνουν τὴν νοοτροπία μας. Ἡ ἰδία νοοτροπία ποὺ μᾶς διέπει ὅταν ψωνίζουμε, ἡ ἰδία ἀκριβῶς εἶναι ποὺ μᾶς διέπει καὶ στὶς πολιτικὲς μᾶς ἐπιλογές.
Καὶ πῶς ψωνίζουμε;
Οἱ Ἕλληνες, δυστυχῶς, δὲν ψωνίζουμε μὲ βάση τὴν ποιότητα, ἀλλὰ μὲ βάση τὸ τί διαφημίζει τὸ χαζοκούτι, ἢ τὸ Χ περιοδικό. Νὰ τὸ διαφημίζῃ ἡ Ψὶ τηλεπερσόνα, ἡ Ξὶ καρακουκλάρα ἢ ὁ Φὶ ὑπερκοῦκλος. Ὅσο πιὸ λαμπερὴ εἶναι ἡ διαφήμισις, τόσο πιὸ εὔκολα θὰ τρέξουμε νὰ ἀγοράσουμε τὸ τάδε προϊόν. Τὸ ἐὰν μᾶς κάνῃ καλὸ ὅμως, οὐδεὶς τὸ ἐρευνᾶ καὶ οὐδεὶς τὸ κυττᾶ. Φθάνει μόνον νὰ εἶναι… «μάρκα». Νὰ ἔχῃ μίαν «γκλαμουριά»… Κι ἀπὸ ποιότητα; Ποιὸς νοιάζεται; Ἀρκεῖ νὰ εἶναι «μάρκα».
