Ἡ ἐποχὴ μας ξανὰ ἔφερε δυναμικὰ στὸ προσκήνιο ὅλες τὶς στοιχειώδεις ἀνάγκες τῆς ζωῆς…
Πεῖνα, δίψα, ὠμὴ ἐπιθυμία, ἁρπαγή, παραφορά, ἀλόγιστος σπατάλη, συνθέτουν τὴν ἐσωτερική μας νύκτα… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σκέψεις
Εὐμορφία.
Εὐ μορφή… Καλὴ μορφή.
Ὄμορφη, ποὺ συνηθίζουμε νὰ λέμε σήμερα.
Ἡ Ὡραία… ἡ ὥριμη…
Μὰ τὸ ὠραῖον εἶναι κάτι ὑποκειμενικόν… Συνέχεια
Στὸ παγκόσμιο μυθολογικὸ πρότυπο ῥώμης καὶ κάλλους…
«ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΟΥΣ
ΤΟΥ ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΤΟΥΤΟ» Συνέχεια
Τὸ κακὸ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ …1821!
Τὰ δάνεια τοῦ 1821 κατεδίκασαν τὸ προτεκτοράτο σὲ πλήρη ἔνδεια καὶ ὑπαναπτυξη γιὰ 100 σχεδὸν χρόνια (οἱ πτωχεύσεις συνέβησαν ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρχε ἄλλη φορολογητέα ὕλη-πόροι, γιὰ νὰα ἐξυπηρετηθοῦν οἱ ἀνάγκες τοῦ κράτους καὶ τῶν δανειστῶν)…….
Τὰ ἐχουμε ξαναδεῖ αὐτά… Συνέχεια
Τὰ παιδιὰ τῶν δρόμων.
Γύρω του οι διαβάτες περνούσαν σαν να βρίσκονταν επάνω σε έναν κινούμενο ιμάντα… σε μια ευθεία, με τον ίδιο βηματισμό, με το ίδιο βλέμμα, με τα ίδια σχεδόν ρούχα, μιλώντας γύρω από τα ίδια θέματα της μίζερης Πραγματικότητας.
Όλοι ίδιοι … όλοι όμοιοι. Σαν προϊόντα επάνω σε έναν ιμάντα μεταφοράς, σε ένα εργοστάσιο κατασκευής άψυχων πραγμάτων, προορισμένα να είναι χρηστικά, ίσως και ωφέλιμα, μα ποτέ ενσυνείδητα.
Το βλέμμα του έπεσε στους θαμώνες της θορυβώδους καφετέριας αριστερά του.
Γυναίκες και άνδρες, νέα παιδιά όμορφα στην θωριά, νέα παιδιά που μοιράζονταν την ίδια κενότητα στο βλέμμα. Κάθονταν μαζί σε παρέες μα δεν μιλούσαν … υπνωτισμένοι μονάχα κοιτούσαν τα μικρά παράθυρα Συνέχεια
Ὁ δημιουργὸός, ποὺ ἔχει κάποιο βάρος ὡς ὕπαρξις, δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ «βραβεῖα»…
Η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ βραβείων ἀποτελοῦσε πάντα μιὰ ἐμμονὴ τῶν Ἑλλήνων «συγγραφέων». Χαραχτηριστικὸ παράδειγμα αὐτὸ τοῦ Ἄγγελου Σικελιανοῦ καὶ τοῦ Νίκου Καζαντζάκη ποὺ επανειλλημένως ἐπιδιώξαν μιὰ ὑποψηφιότητα γιὰ τὸ βραβεῖο Nobel χωρὶς ὅμως ποτὲ αὐτὴ νὰ ὑποβληθῇ ἀπὸ τὶς τότε ἑλληνικὲς κυβερνήσεις. Συνέχεια