Ῥίξε σήμερα μιὰ ματιὰ ἀκόμη στὴν ζωή σου, πὲς εὐχαριστῶ, ἀπόδεξου τὶς καταστάσεις, μέτρα τὶς εὐλογίες σου καὶ δῶσε μιὰ εὐκαιρία στὰ ἐφόδια ποὺ ἔχεις γιὰ νὰ σὲ βοηθήσουν νὰ βρῇς τὸν δρόμο σου.
Ἔχε πίστη στὸν ἑαυτό σου καὶ στὴν Θεία ἀλλαγή. Συνέχεια
Ῥίξε σήμερα μιὰ ματιὰ ἀκόμη στὴν ζωή σου, πὲς εὐχαριστῶ, ἀπόδεξου τὶς καταστάσεις, μέτρα τὶς εὐλογίες σου καὶ δῶσε μιὰ εὐκαιρία στὰ ἐφόδια ποὺ ἔχεις γιὰ νὰ σὲ βοηθήσουν νὰ βρῇς τὸν δρόμο σου.
Ἔχε πίστη στὸν ἑαυτό σου καὶ στὴν Θεία ἀλλαγή. Συνέχεια
Κάποιοι γιὰ νὰ προστατεύσουν τὰ εὐάλωτα συναισθήματά τους καὶ νὰ τραβήξουν τὴν προσοχὴ τῶν ἄλλων, πολλὲς φορὲς ἀναπτύσσουν τὸν ῥόλο τοῦ θύματος.
Τὸ θῦμα στέλνει τὸ μήνυμα: «ἂχ ἐγὼ ὁ καϋμένος, δὲν τὰ καταφέρνω, φρόντισέ με!!!»
Ἔτσι ἀγκιστρώνεται σὲ κάποιον ποὺ θὰ τὸν σώση καὶ θὰ τὸν περιποιεῖται, καὶ ἔτσι θὰ κερδίση μιὰ δυναμικὴ προστασία γιὰ τὸ ἀδύναμο κόμματι μέσα του. Δὲν ἀναλαμβάνει τὶς εὐθῦνες τῆς ζωῆς του, ἐπειδὴ αἰσθάνεται ἀνήμπορος καὶ ἀνίσχυρος.
Αἰσθάνεται ὅτι ἡ ζωή του εἶναι πέρα ἀπὸ τὸν ἔλεγχό του καὶ κατηγορεῖ τοὺς ἄλλους γιὰ ὅ,τι τοῦ συμβαίνει. Κατηγορεῖ τοὺς γονεῖς του, τὴν παιδική του ἡλικία, τὴν κακοτυχία του, τὸ σύστημα καὶ πιστεύει ὅτι γιὰ ὅ,τι τοῦ συμβαίνει φταίει κάποιος ἄλλος. Συνέχεια
Ἡ ζωὴ τοῦ κάθε ἑνός μας εἶναι ἕνας δρόμος πρὸς τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό.
Ἐξελισσόμαστε καὶ προχωροῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ χαμογελᾶμε καὶ νὰ ἀγαπᾶμε ἁγνᾶ, νὰ κυττάζουμε τὸν κόσμο μὲ περιέργεια καὶ ἐνδιαφέρον, νὰ χαιρόμαστε μὲ τὸ παραμικρό, νὰ περπατοῦμε ἀνάλαφρα καὶ ἐλεύθερα, ὅπως τότε ποὺ ἤμασταν παιδιά. Συνέχεια
Ὑπάρχουν κάποιες καταστάσεις στὴν ζωὴ ὅλων μας ποὺ μας καλοῦν να ἀναπτύξουμε τὶς ἱκανότητές μας, πρὸ κειμένου νὰ τὶς ἀντιμετωπίσουμε, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν μεταμφιεσμένες οὐράνιες εὐλογίες, ποὺ μᾶς στέλνονται, ὄχι γιὰ νὰ μᾶς ταλαιπωρήσουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὴν ψυχή μας μεγαλυτέρα. Συνέχεια
Ἡ μεγαλυτέρα δύναμις στὴν ἀνθρώπινο προσωπικότητα εἶναι ἡ ἀνάγκη νὰ μείνῃ κάποιος πιστὸς στὴν εἰκόνα μὲ τὴν ὁποία ἔχει προσδιορίσει τὸν ἑαυτό του.
Ἂν πῇς λοιπὸν «εἶμαι…..» ἔχεις δίκαιο, αὐτὸ θὰ εἶσαι.
Τὸ κάθε «εἶμαι» εἶναι μιὰ ἐντολὴ στὸ νευρικό μας σύστημα. Συνέχεια
Ἡ γιαγιά μου ἡ μακαρίτισσα μᾶς ἔλεγε πολλὰ παραμύθια καὶ εἶχε ἀδυναμία στὶς νεράιδες ποὺ πρωταγωνιστοῦσαν σὲ πολλὰ ἀπὸ αὐτά. Ἔλεγε λοιπὸν πὼς ὅταν ἔνα παιδὶ λέῃ «δὲν πιστεύω στὶς νεράιδες» τότε μιὰ νεράιδα πέφτει κάτω νεκρή.
Καὶ νομίζω ὅτι κάθε φορὰ ποὺ ἕνα ἄτομο λέει «δὲν πιστεύω πιά», αὐτὸ τὸ ἄτομο πεθαίνει….
Μέσα του.
Ἁπλᾶ μπορεῖ νὰ περάσουν πάρα πολλὰ χρόνια μέχρι νὰ τὸ καταλάβουν οἱ γύρω του καὶ νὰ τὸν θάψουν. Συνέχεια