Πολλὲς φορὲς δύο ἐπιφανειακὰ ἄσχετα μεταξύ τους γεγονότα, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐρμηνευθοῦν, μπορεῖ νὰ συνδέονται καὶ νὰ ἔχουν τὸ νόημα τους.
Οἱ περισσότεροι αὐτὸ τὸ ὀνομάζουν σύμπτωσι, ἤ πεπρωμένο, ἤ τύχη. Συνέχεια →

Πίσῳ ἀπὸ κάθε μας φόβο ὑπάρχει μιὰ ἐπιθυμία καὶ πίσω ἀπὸ κάθε ἐπιθυμία ὑπάρχει ἕνας δρόμος.

Ὅταν, παραδείγματος χάριν, κάποιος λέῃ: φοβάμαι νὰ μιλήσω ἐμπρὸς σὲ πολὺ κόσμο, πίσῳ ἀπὸ αὐτὸ εἶναι ἐμφανὲς ὅτι κρύβεται ἡ ἐπιθυμία του νὰ μπορέσῃ νὰ τὸ κάνῃ.
Καὶ πίσω ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐπιθυμία κρύβεται ἡ ἱκανότης του νὰ τὸ ἐπιτύχῃ.

Ὀλες μας οἱ ἐπιθυμίες σχετίζονται μὲ τὰ ταλέντα μας καὶ μὲ τις δεξιότητές μας. Συνέχεια →

Πολλές φορές ἡ ἐπικοινωνία μας μὲ κάποιον φθάνει σὲ ἀδιέξοδο καὶ αὐτὸ μᾶς ἀφήνει μιὰ αἴσθηση πικρίας, ἀπογοητεύσεως καὶ νοιώθουμε σὰν νὰ μὴν ἔχουμε καμμιὰ ἐπιλογή. Αὐτὸ συμβαίνει γιατί στὴν πραγματικότητα ὁ τρόπος ποὺ βλέπουμε τὰ πράγματα εἶναι περιοριστικὸς καὶ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ διακρίνουμε ὅτι ἔχουμε κι ἄλλες ἐπιλογές. Συνέχεια →

Τὸ νὰ τρέχῃκάποιος ἐπάνω κάτω ὅλη τὴν ἡμέρα δὲν σημαίνει ἀπαραίτητα ὅτι εἶναι καὶ δραστήριος.
Οἱ περισσότεροι ἀποκαλοῦμε δράσι αὐτό ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι φυγὴ καὶ ἄρνησις τῆς ὑπάρξεώς μας. Συνέχεια →

Ὅταν μποροῦμε νὰ δοῦμε τὸν ἑαυτό μας μέσα στὰ πράγματα ποὺ ἀπεχθανόμαστε ἤ φοβόμαστε, ἀλλὰ καὶ σ αὐτά που ἀγαπάμε, τότε ἀντιλαμβανόμαστε μιὰ μεγάλη πνευματικὴ ἀλήθεια… Συνέχεια →