Όταν ξεκίνησα το 1984 την έρευνά μου για την Κυπριακή Τραγωδία, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι μετά από 32 ολόκληρα χρόνια που σχεδόν την τελείωσα, θα είχα βλαστημήσει την ώρα και την στιγμή που την ξεκίνησα!
Πρώτον γιατί απέκτησα – χωρίς να έχω πολεμήσει τότε – τα ίδια προβλήματα στον ψυχισμό μου, όπως κι αυτοί που πολέμησαν τότε… που πολέμησαν πραγματικά….
Δεύτερον γιατί διεπίστωσα με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η Ελλάς ναι μεν προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει, αλλά μέσα σε διχασμούς, σπαραγμούς και καταστροφές… σε μια ατέρμονα επανάληψη της Ιστορίας που αποδεικνύει ότι είμαστε απ’ ευθείας απόγονοι των Αρχαίων ημών προγόνων. Με τις έριδες μας, την δίψα μας για προβολή και τις μισαλλοδοξίες μας
Συνέχεια