Τὸ μεγαλύτερο ὅπλο του ἐχθροῦ εἶναι νὰ σὲ πείσῃ ὅτι δὲν ὑπάρχει…

Ἕνας ἀόρατος ἐχθρὸς οὐδέποτε θὰ νικηθῇ.

Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας εἶναι ἡ ἄγνοια καὶ ἡ ἡμιμάθεια!
Συνέχεια →

Μεγάλη ἡ ἄρνησις στὸν κόσμο μας. Μεγαλυτέρα ἡ ἀπουσία ἐμπιστοσύνης.
Χειροτερεύουν διαρκῶς οἱ σχέσεις μας καὶ τὸ ἐπίπεδον ἐπικοινωνία μας ἐξαϋλώνεται…
Καὶ μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ὁ φόβος τῆς μοναξιᾶς μᾶς ἀπειλεῖ… Συνέχεια →

Περὶ προελεύσεως τῶν κακῶν.
Εἰς τὸ πρόβλημα τοῦτο, τεθὲν ἤδη ὑπὸ τοῦ Ἰαμβλίχου, ὁ Ἰουλιανὸς εἰς τὴν διατριβὴν του «Περὶ τοῦ πόθεν τὰ κακά» σήμερον ἀπολεσθεῖσαν» Τόσον δι᾿ἐκεῖνον, ὅσον καὶ διὰ τὸν Ἰάμβλιχον, ὁ Κόσμος, καλὸς καὶ ἀγαθὸς, εἶναι τὸ προϊὸν ἑνὸς ἀγαθοεργοῦ Δημιουργοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἡ ὕπαρξις τῶν κακῶν δὲν δύναται ν᾿ἀποδοθῇ. Συνέχεια →

Ἕνα μεγάλο ἐρώτημα ποὺ μὲ ταλανίζει, ἐδῶ καὶ καιρό, εἶναι τὸ ποιὲς ἀπὸ τὶς ἀπόψεις / θέσεις / πεποιθήσεις μας καθρεπτίζουν τὰ βαθύτερα δομικὰ ἐκείνα στοιχεία, στὰ ὁποία δύναται νὰ πατήσῃ ὁ κόσμος μας γιὰ νὰ ἀναγεννηθῇ. Ὅλα τὰ πιστεύω μου, ὅλες οἱ ἀπόψεις μου καὶ ὅλες οἱ πεποιθήσεις μου, μία πρὸς μία, «ξεσκονίζονται», πρὸ κειμένου νὰ κατανοήσω τὸ ποιοὺς μηχανισμοὺς ἐξυπηρετοῦν, μά, περισσότερο, τὸ ἐὰν αὐτοὶ οἱ μηχανισμοὶ ὑπηρετοῦν ἀληθῶς τὸν Ἄνθρωπο (στὸ σύνολόν του) ἢ ἐὰν εἶναι ἐπίκτητα στοιχεία, ποὺ ἀπεκτήθησαν στὴν πορεία τῶν αἰώνων, πρὸ κειμένου νὰ στηρίζεται τὸ ἑκάστοτε κοινωνικὸ μοντέλο. Συνέχεια →

Ἡ καθημερινότης μας διαρκῶς ἐξελίσσεται σὲ κάτι ὅλο καὶ βιαιότερον. Οἱ ἀντοχὲς ἐξαντλῶνται καὶ διαρκῶς, ὅλο καὶ περισσότεροι, σκύβουν τὸ κεφάλι καὶ συμβιβάζονται.
Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἡ μία «ὄψις τοῦ νομίσματος».  Συνέχεια →