Ἴσως νὰ ἦταν ἀποτέλεσμα ὑπανθρωπίνων ἔργων, ἀλλὰ σαφῶς παραμένει κάτι συγκλονιστικό!
Τὸ παλιρροϊκὸ κύμα ποὺ συγκλόνισε τὴν Ἰαπωνία, ἀλλὰ καὶ τὸν κόσμο ὁλόκληρο, συνέβῃ καὶ ἐξέφρασε τὴν …ὀργὴ τῶν ὑδάτων.
Μίαν ὀργὴ ποὺ οὔτε κἄν μποροῦμε νὰ διανοηθοῦμε, ἐφ΄ ὅσον ἐμᾶς δὲν μᾶς ἀγγίζει τίποτα…
Ἀλλὰ εἶναι ἐκεῖ… Ἐκεῖ ποὺ δὲν θέλουμε νὰ φανταστοῦμε…
Ἐκεῖ ποὺ δὲν τὴν περιμένουμε…
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀνάγκη
Μία νέα εὐκαιρία…
Τὸ νὰ μποροῦμε νὰ κυττᾶμε τὴν ζωή μας μὲ αἰσιοδοξία, ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὶς χειρότερες συνθῆκες, εἶναι εὐτυχία. Εἶναι ἀπόδειξις τοῦ ὅ,τι ἐμεῖς εἴμαστε οἱ μόνοι ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ζωή μας.
Τὸ νὰ ἀφήνουμε ὅμως τὶς καταστάσεις νὰ μᾶς σύρουν ὅπου κάποιοι ἄλλοι χάραξαν, ἀποδεικνύει ἡττοπάθεια.
Ἕνα χαμόγελο, ἕνα τόσο δὰ χαμόγελο, εἶναι ἱκανὸ νὰ μᾶς ἀλλάξῃ τὴν διάθεσι ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπηρεάσῃ ἕναν μεγάλο κύκλο ἀνθρώπων γύρω μας…
Ζητοῦνται λοιπὸν χαμόγελα…
Συνέχεια
Τὸ ἐὰν θὰ ὑποφέρουμε ἀπὸ τὶς ἀτυχίες, εἶναι δική μας ἐπιλογή.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ …ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ!
Μια ερώτηση που μερικές φορές απευθύνω στα σεμινάρια μου είναι η εξής: “Πόσο πολύ θέλετε να πετύχετε στη ζωή σας;” Φυσικά, όλοι σχεδόν σηκώνουν τα χέρια τους.
Αμέσως μετά, κάνω μια δεύτερη ερώτηση : “Πόσοι πιστεύετε ότι μπορείτε να τα καταφέρετε;” και τότε είναι που αρκετοί από τους συμμετέχοντες διστάζουν να σηκώσουν το χέρι τους !
Συνέχεια
Ὅλοι κι ὅλα ἔχουν τὴν τιμή τους…
Τώρα καταλαβαίνω πῶς αἰσθανόταν ὁ Ὀδυσσέας …
Τώρα καταλαβαίνω τὸ πῶς θὰ πρέπη νὰ αἰσθανόταν ὁ Ὀδυσσέας, ὅταν ἐπάτησε τὸ πόδι του στὴν Ἰθάκη, λίγο πρὶν νὰ ἐξοντώσῃ τοὺς μνηστῆρες: ὀργή, θυμό, πικρία, πόνο, χαρά, ἀνυπομονησία, ἀνακούφισι, προσδοκία, χαρά, λύπη, φόβο, ἄγχος, ἀποφασιστικότητα…
Κι ὅλα αὐτά…. μαζύ!!!
ώρα καταλαβαίνω το πως θα πρέπει να αισθάνονταν ο Οδυσσέας όταν πάτησε το πόδι του στην Ιθάκη, λίγο πριν εξοντώσει τους μνηστήρες: οργή, θυμό, πικρία, πόνο, χαρά, ανυπομονησία, ανακούφιση, προσδοκία, χαρά, λύπη, φόβο, άγχος, αποφασιστικότητα… Κι όλα αυτά… ΜΑΖΙ!!! Ένα συνοθύλευμα αντικρουόμενων Συνέχεια
Ἡ Ἄνοιξις εἶναι ὑπόσχεσις τοῦ καλοκαιριοῦ.
Μὲ αὐτὰ καὶ μὲ ἐκεῖνα ξεχάσαμε τὴν Ἄνοιξι…
Αὐτὸ τὸ ἄνοιγμα στὸ φῶς, στὸν Ἥλιο μας…
Αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ὡραρίου, τὸ ἄνοιγμα τοῦ καιροῦ, τὸ περισσότερο φῶς στὴν ζωή μας…
Ἀνοίγουμε κι ἐμεῖς μαζύ της…
Δὲν χρειάζεται νὰ κουβαλᾶμε τὴν βροχὴ μέσα μας…
Συνέχεια