«Τό πᾶν εὑρίσκεται στήν εὐγένια καί τήν ποιότητα, σέ ἀντίθεσι μέ τό μέγεθος καί τήν ποσότητα πού χαρακτηρίζουν τήν Δύσι»
«Οἱ εὐρωπαῖοι ἄντλησαν ἀπό τίς Ἑλληνικές Ἀξίες γιά νά φθάσουν στήν Ἀναγέννησι, ἀλλά ἡ Ἀναγέννησις ἡ δική τους εἶναι κάτι πολύ διαφορετικό ἀπό αὐτό πού θά μπορούσαμε νά εἴχαμε κάνει ἐμεῖς (οἱ Ἕλληνες) ἄν δέν μᾶς σταματοῦσε ἡ Συνέχεια
Εἶναι ἰδιαίτερος ἄνθρωπος ὁ Ντῖνος Χριστιανόπουλος καί, κατά τήν ἄποψί μου, αὐτό πού ἔκανε ἦταν ἀναμενώμενο. Κωλοτοῦμπες κάνουν μόνον οἱ πολιτικοί.
«Οὔτε θά ἐμφανιστῶ οὔτε θά ἁπλώσω τό χέρι νά τό πάρω. Δέν θέλω οὔτε τά βραβεῖα οὔτε τά λεφτά τους», εἶπε ὁ 81χρονος λογοτέχνης ὅταν ἄκουσε γιά τήν διάκρισι.
Ὁ θεσσαλονικιός ποιητής «πῆρε» τό Μεγάλο Βραβεῖο Γραμμάτων τῶν Κρατικῶν Βραβείων Λογοτεχνίας γιά τό ἔργο του. Ἀπενεμήθη, ἐπίσης στους Θωμᾶ Κοροβίνη, Γιῶργο Μαρκόπουλο, Χρῆστο Οίκονόμου.
Εἶναι γνωστό τό κείμενο «Ἐναντίον» πού εἶχε δημοσιεύσει τό 1979.
Δέν συμφωνῶ σέ ὅλα μέ τίς ἀπόψεις τοῦ συγκεκριμένου, στέκομαι μόνο στήν ἴδια τήν πράξι.
«Ειμαι εναντιον καθε τιμητικης διακρισης απ’οπου κι’αν προέρχεται.Δεν υπάρχει πιό χυδαία φιλοδοξία απ’το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε-αυτό το “υπείροχον έμμεναι άλλων” που μας άφησαν οι αρχαίοι.
Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.Βραβεύω σημαίνει Συνέχεια
Τὸ ὡραῖο νησὶ ποὺ ὁ πόθος του μ᾿ ἀνάβει,
φαντάζομαι πὼς φεύγει κι ἀρμενίζει.
Σὰ πλῶρες τὸν ἀφρὸ σκορποῦν οἱ κάβοι.
Στῶν δέντρων τους ἱστούς, ἀγέρας τρίζει.
Τὸ δρόμο ποὺ ξεκίνησε δὲ παύει
κι ἂν οὔτε πάει μπρὸς οὔτε ποδίζει,
μὰ πάντα σὰν ὀρθόπλωρο καράβι
δίχως ἐμέ, τοῦ Αἰγαίου τὸ κῦμα σκίζει. Συνέχεια
Ὁ Ἀέρας θύμωσε,
μὲ τὸν Ἥλιο μάλωσε.
Ὁ Ἀέρας ἔλεγε:
– Εἶμαι δυνατότερος!
Καὶ ὁ Ἥλιος ἔλεγε:
– Σὲ περνῶ στὴ δύναμη!
Ἕνας γέρος γεωργὸς
μὲ τὴ μαύρη κάπα του Συνέχεια
Μάθε τὸν πόνο τὸ γερὸ
βουβὸς στὰ δόντια σου ν᾿ ἀλέθεις.
Χύνε τῆς λήθης τὸ νερὸ
μὲς στὸ τρελὸ κρασὶ τῆς μέθης.
Θὰ πάει κι αὐτὸ μίαν ὀμορφιὰ
καὶ πρὶν νὰ γύρει ἀκόμα ὁ χρόνος,
ἔχει ὁ Θεός, τὰ ἑφτὰ καρφιὰ
θὲ νὰ μᾶς βάλει ὁ νέος πόνος. Συνέχεια
Τίποτε δὲν ἄλλαξε ἀπ᾿ τὸ σπίτι σου
κι ἀπ᾿ τὸ δρόμο κι ἀπ᾿ τὴ γειτονιά.
Μόνον ἡ παλιὰ βρυσούλα στέρεψε
στὴν ἀντικρυνή σου τὴ γωνιά.
Τίποτε δὲν ἄλλαξε ἀπ᾿ τὸ σπίτι σου.
Βιαστικὸς διαβάτης τὸ θωρῶ
καί, ξεχνώντας πόσα χρόνια πέρασαν,
σὰ καὶ τότε πάλι λαχταρῶ… Συνέχεια
