Οἱ παρελθοῦσες σχέσεις μὲ τὴν ἀγάπη, οἱ παιδικὲς μνῆμες, οἱ ἀνεκπλήρωτες προσδοκίες καὶ οἱ πεποιθήσεις βρίσκονται ὅλα συσκευασμένα στὴν γλῶσσα τοῦ παρόντος.
Ἑπομένως τὸ «σ΄ ἀγαπῶ» ἐπεκτείνεται στὰ ἐξῇς:
«Σ’ ἀγαπῶ ὅπως ἀγαποῦσε ὁ πατέρας μου τὴν μάννα μου πρὶν χωρίσουν.»
«Σ’ ἀγαπῶ ὄσο δὲν μὲ πλησιάζεις πολύ.
«Σ’ ἀγαπῶ ὅπως ἀγαποῦσε ὁ Ῥωμαῖος τὴν Ἰουλιέτα, ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ μὴν μοῦ ζητήσῃς νᾶ πεθάνῳ γιὰ ἐσέναν.» Συνέχεια →

Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ἀπὸ τὰ 7 δὶς ἀνθρώπων ποὺ κατοικοῦν σὲ αὐτὸν τὸν Πλανήτη, καὶ δείχνει νὰ μὴ μᾶς χωρᾷ ὅλους, μιᾶς καὶ ἀποφασίσαμε νὰ «ἀραιώνουμε» μὲ πολέμους, τρομοκρατικὲς ἐνέργειες, μεταλλαγμένα τρόφιμα, ποὺ προκαλοῦν ἔνα κάρο ἀσθένειες, μὲ χημικὲς ἀσθένειες, μὲ ἐπιδημίες…..
…σὲ αὐτὸν λοιπὸν τὸν πλανήτη, τῶν 7 δὶς ψυχῶν, κάπου σὲ κάποιο μέρος ὑπάρχει ὁ ἔνας, ἡ μία… Συνέχεια →

Ὁ κάθε ἔνας φέρνει μέσα στὴν σχέση τὶς ἀνάγκες του καὶ τοὺς φόβους του.
Ὅλοι θέλουν νὰ νοιώσουν ἀξιαγάπητοι καὶ ξεχωριστοί.
Ποτὲ κάποιος δὲν μπορεῖ νὰ κάνῃ κάποιον νὰ νοιώσῃ ἀξιαγάπητος, ὅσο κι ἐὰν θέλῃ, γιατὶ αὐτὸ ξεπερνᾶ τὶς δυνατότητες τοῦ κάθε ἀνθρώπου….
Ἀκόμη κι ἂν κάποιος κάνῃ τὰ πάντα γιὰ νὰ καλύψῃ τὴν ἀνάγκη τοῦ συντρόφου του νὰ νοιώθῃ ἀξιαγάπητος, τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι σὰν νὰ μὴν ἔχῃ ἰκανοποιήσει αὐτὴν τὴν ἀνάγκη, μὲ τὴν ὁποία ὁ ἄλλος θὰ εὑρίσκεται ἀντιμέτωπος κάθε ἡμέρα.
Αὐτὴ ἡ ἀνάγκη θὰ ξυπνᾶ κάθε ἡμέρα καὶ θὰ βρυχᾶται σὰν τὸ θηρίο. Συνέχεια →

Στὸν κόσμο τῆς ὀμορφιᾶς…
Στὸν κόσμο τῆς ζωῆς… Συνέχεια →

Τὸ «γιὰ πάντα» εἶναι μιὰ ποιητικὴ φράσις ποὺ δίνει θέλγητρα στὸ παρόν, ξυπνάει τὴν μυθιστορηματικότητα καὶ κάνει τὴν ὑπάρξη νὰ ξεπερνᾷ τὴν φθορὰ καὶ νὰ ἐπεκτείνεται πέρα κι ἀπὸ τὴν πιὸ κοφτερὴ ἄκρη τοῦ ἀπείρου . Συνέχεια →