«…Ιστορικά, η πρώτη δέσμευση ποσών από την Τράπεζα της Ελλάδος έγινε με την ίδρυσή της.  Την 27η Οκτωβρίου 1927, υπεγράφη στην Αθήνα η σύμβαση  μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Εθνικής  Τραπέζης για την παραίτηση της  Εθνικής  Τραπέζης από το προνόμιο  εκδόσεως  του  χαρτονομίσματος  και για την σύσταση της νέας Εκδοτικής Τραπέζης υπό την επωνυμία  «Τράπεζα της Ελλάδος».

Ο νόμος 3424/1927 με τον οποίο ιδρύθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος προέβλεπε την υποχρεωτική τήρηση σε αυτήν καταθέσεων των εμπορικών τραπεζών, κάτι που επιβεβαιώθηκε και με τον νόμο 5076/1931 «Περί Ανωνύμων Εταιρειών και Τραπεζών», που συμπλήρωσε τον νόμο 2190/1920 «Περί Ανωνύμων Εταιρειών», ώστε να περιορισθούν οι κίνδυνοι για τους καταθέτες και επενδυτές από τις συχνές χρεωκοπίες των τραπεζών…» Συνέχεια →

«…Οι εκκαθαριστές της Τραπέζης Ανατολής  απεμακρύνθησαν στις 23 Δεκεμβρίου 1936 από τον αντιπρόσωπο της Εθνικής Τραπέζης. Στις 28 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, όπως ανακοίνωσε η ίδια η ΕΤΕ, συντάχθηκε ένας ισολογισμός εκκαθαρίσεως, προφανώς χωρίς την έγκριση των εκκαθαριστών. Τον Αύγουστο του 1938, δυόμιση χρόνια αργότερα, στα λογιστικά βιβλία της εκκαθαρίσεως που βρίσκονται στα χέρια της Εθνικής Τραπέζης, κάποιος προσέθεσε εγγραφές. Πραγματοποίησε αποσβέσεις και μεταφορές. Μα δεν είχε τελειώσει η εκκαθάριση; Και πώς απομακρύνθηκαν οι εκκαθαριστές, αφού εκτός της κύριας ιδιότητάς τους, ήταν ταυτόχρονα και οι αντιπρόσωποι του συνόλου των μετόχων της Τραπέζης Ανατολής;…» Συνέχεια →

«…Μαζί, ο νόμος Σβώλου δεν επηρέασε ούτε τις αξιώσεις της Ελλάδος και των θυμάτων των γερμανικών θηριωδιών, απέναντι στις γερμανικές κυβερνήσεις. Άλλωστε, συντάκτης του ήταν ο πρωθυπουργός της Κυβερνήσεως του Βουνού Αλέξανδρος Σβώλος, και δεν υπήρχε περίπτωση να δοθεί άφεση αμαρτιών στους δολοφόνους με την σβάστικα, ειδικά την χρονική περίοδο που συντάχτηκε ο νόμος….» Συνέχεια →