Θὰ τὸ ποῦμε… Δὲν θὰ τὸ γλυτώσουμε…
Ἔχουμε ξαναγράψει ἀρκετὲς φορὲς γιὰ τὸ νερό, γιὰ τὴν πρωτογενὴ παραγωγή, γιὰ τοὺς σπόρους καὶ τελικῶς γιὰ τὴν προσπάθεια κάποιων νὰ μᾶς ἐξαθλιώσουν μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο.
Τὸ χειρότερο βέβαια εἶναι πὼς καμμία κυβέρνησις οὐδέποτε ἐλειτούργησε πρὸς ὄφελος τῶν πολιτῶν της.
Κάποιοι κερδίζουν πολλά!
Καὶ θὰ κερδίσουν ἀκόμη περισσότερα.
Τοὐλάχιστον γιὰ ὅσο διάστημα θὰ ἔχουν τὸν «τρόπο» τους. Συνέχεια
Συνεχίζεται τό ξεπούλημα σέ ἐξευτελιστικές τιμές. Διόγκωσαν τόν δημόσιο τομέα – καί ἀκόμη τόν διογκώνουν, οὔτως ὥστε νά μήν ἔχουμε ποτέ πλεόνασμα – φούσκωσαν τό ἔλλειμμα γιά νά μποῦμε γρηγορότερα στό ΔΝΤ – ὑπῆρχαν οἱ προδότες ἕτοιμοι, βλέπετε – καί σιγά σιγά ἐξαργυρώνουν τά τοκογλυφικά δάνεια σέ εἶδος, ῥίχνοντας πρῶτα τίς τιμές, ὅπως εἴπαμε. Αὐτό ἤθελαν ἀπό τήν ἀρχή. Δέν τούς ἐνδιαφέρουν τά χρήματα. Συνέχεια
Κάποτε οἱ ἄνθρωποι ἀποτελοῦσαν ἕνα κομμάτι τῆς φύσεως, ὅπως τά ζῶα, τά δένδρα, ὁ ἥλιος, ὁ ἀέρας, ἡ θάλασσα, τό χῶμα. Κάθε ἄνθρωπος εὕρισκε ἕνα μέρος πού τοῦ ἄρεσε, ἔφτιαχνε τό σπίτί του καί ἡ φύσις τόν βοηθοῦσε νά ζήσῃ προσφέροντάς του τά ἀγαθά της. Ἔκοβε ξύλα ἀπό τά δάση, ἐζεσταίνετο μέ τόν ἥλιο ἤ ἄναβε φωτιά στό τζάκι, ἔτρωγε καρπούς ἀπό τά δένδρα ἤ τούς μαγείρευε κλπ. Ἦταν ἀνεξάρτητος. Μποροῦσε νά ζήσῃ χωρίς νά ἔχῃ ἀνάγκη κανέναν. ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ. Συνέχεια
