Μποροῦμε νὰ ἀνασυγκροτηθοῦμε ταχύτερα.
Ὅσο ταχύτερα λοιπὸν ἀποδεχθοῦμε μίαν κατάστασιν δύσκολη, τόσο πιὸ εὔκολα θὰ τὴν ξεπεράσουμε. Συνέχεια →

Θεωρητικῶς σήμερα (καὶ μόνον θεωρητικῶς) ξεκινᾶ τὸ θέρος… Θεωρητικῶς πάντα (καὶ μόνον) ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἔως σήμερα ὅμως, εἰδικῶς στὴν περίοδο του Θέρους, ὁ (κάθε εἴδους) Πόλεμος κορυφώνετο καὶ ὁ Ἔρως εἶχε πάντα, ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ (κάθε εἴδους) Πολέμου, τὴν τιμητική του. Συνέχεια →

Ἀπὸ ἄλλες ὀπτικές… Πιὸ …φυσικές!!!
Πιὸ Ἀναγκαῖες… Πιὸ οὐσιαστικές…

Ὁ κόσμος μας, ὅπως τὸν γνωρίζαμε, καταῤῥέει. Συνέχεια →

Συχνά, πάρα πολὺ συχνότερα ἀπὸ ὅσο θὰ θέλαμε, διαπιστώνουμε πὼς ἀπὸ τὴν ζωή μας ἀπουσιάζουν τὰ χάδια. Τὸ χάδι εἶναι ἡ μεγίστη ἔκφρασις τῆς τρυφερότητος, ποὺ ἐκφράζει τὴν ἀγάπη. Μίαν ἀγάπη ὅμως ποὺ ἐπιζητοῦμε μόνον ἀπὸ τοὺς γύρω μας, ἀγνοῶντας πὼς ἡ μόνη πηγὴ αὐτῆς εἶναι ὁ ἑαυτός μας. Συνέχεια →

Οἱ στιγμές μας, αὐτὲς ποὺ μᾶς σημαδεύουν, εἶναι πάντα πρόσκαιρες καὶ δὲν ξεπερνοῦν σὲ διάρκεια τὰ μερικὰ δευτερόλεπτα ἢ λεπτά. Κι ὅμως… Δὲν παύουν διαρκῶς νὰ μᾶς ἀποδεικνύουν πὼς στὴν πραγματικότητα αὐτὲς οἱ στιγμὲς εἶναι Ὅλη ἡ ζωή μας. Συνέχεια →