Ἡ κάθε λέξις ποὺ χρησιμοποιοῦμε ἔχει πίσω τῆς μίαν ἐμπειρία.
Οἱ διαφωνίες ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους στὴν πραγματικότητα πηγάζουν ἀπὸ τὰ διαφορετικὰ νοήματά ποὺ δίδει ὁ κάθε ἔνας μας στὴν κάθε ἔννοια.
Στὴν ἐπικοινωνία μας εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀντιλαμβανόμαστε πώς… Συνέχεια →

Τὸ κάθε συναίσθημα ἔχει ἔνα λόγο ὑπάρξεως καὶ ὁ λόγος τῆς ὑπάρξεώς του εἶναι νὰ μᾶς διδάξῃ κάτι σὲ σχέση μὲ τὴν πορεία μας. Συνέχεια →

Ἔχεις πολλὲς ἐπιλογὲς γιὰ τὴν ζωή σου, πέραν ἀπὸ τὴν ἁπλῆ ἐπιβίωση.

Ἔχεις δικαίωμα νὰ θρηνήσῃς γιὰ ὅ,τι δὲν πῆρες, ἐνῶ τὸ χρειαζόσουν καὶ γιὰ ὅ,τι σοῦ ἔδωσαν χωρὶς νὰ τὸ θέλῃς.

Ἔχεις δικαίωμα νὰ καθορίζῃς καὶ νὰ ἀκολουθῇς τὶς δικές σου ἀξίες καὶ τοὺς δικούς σου κανόνες. Συνέχεια →

Ἡ ταυτότητα τῆς ἀνεπαρκείας ποὺ δίνουμε στὸν ἑαυτό μας, δηλαδὴ ἡ αἴσθησις ὅτι δὲν εἴμαστε ἀρκετοί, δὲν εἴμαστε ἐπαρκεῖς, δὲν ἀξίζουμε, ἐκφράζεται μὲ ἀκραίους τρόπους. Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὸ συναίσθημα τῆς ὑπερεπαρκείας.
Ἐκφράσεις συναισθημάτων κατωτερότητος ἤ ἀνωτερότητος, ποὺ ὅμως φανερώνουν αὐτὸ ποὺ προσπαθοῦμε νὰ κρύψουμε.
Τὸ συναίσθημα τῆς κατωτερότητος (εἶμαι λιγότερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους) καὶ τὸ συναίσθημα τῆς ἀνωτερότητος (εἶμαι καλλίτερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους) εἶναι ἐκφάνσεις τοῦ ἰδίου πράγματος.
Συνέχεια →

Μόνο μέσα στὴν ἀληθινὴ ζωὴ μπορεῖς, καθὼς στρίβεις στὴν γωνία τοῦ δρόμου, νὰ νοιώσῃς ὅτι σὲ κατακλύζει ξαφνικὰ μιὰ αἰσθήσις εὐτυχίας, ἐπειδὴ …κατάπιες ἕνα κόμματι φθινοπωρινοῦ ἡλίου, π Συνέχεια →