Ὁ κόσμος ἀποτελεῖται ἀπὸ στιγμὲς ἀγάπης καὶ ἀπὸ δῶρα, ποὺ ὁ κάθε ἕνας, μόνος του, μπορεῖ νὰ  μαζέψῃ γιὰ νὰ φτιάξῃ τὸ δικό του κόσμημα, τὸ δικό του νόημα.
Συνέχεια →

Πολλὲς φορὲς δύο ἐπιφανειακὰ ἄσχετα μεταξύ τους γεγονότα, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐρμηνευθοῦν, μπορεῖ νὰ συνδέονται καὶ νὰ ἔχουν τὸ νόημα τους.
Οἱ περισσότεροι αὐτὸ τὸ ὀνομάζουν σύμπτωση, ἤ πεπρωμένο, ἤ τύχη. Συνέχεια →

Ὅλοι ἔχουν τὴν δική τους φωνή.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ὅμως ἐπιτρέπουν στὶς γνῶμες τῶν ἄλλων νὰ σκεπάζουν αὐτὴν τὴν φωνή.

Ἀκουσε αὐτὴν τὴν φωνή, ποὺ βγαίνει ἀπὸ μέσα σου.
Κι ὅταν αὐτὴ ἡ φωνὴ σωπαίνῃ νὰ εἶσαι σίγουρος ὅτι κάτι δὲν πάει καλά…
Κάτι ἔχει χαλάσει καὶ εὑρίσκεσαι σὲ λάθος δρόμο. Συνέχεια →

Δεν ὑπάρχει καθῆκον ποὺ νὰ ἔχουμε ὑποτιμήσει τόσο πολύ ὄσο τὸ καθῆκον μας νὰ εἴμαστε εὐτυχισμένοι. Συνέχεια →

 Στὴν ζωὴ ὅλων μας ἔρχεται ἡ στιγμὴ ποὺ καταλαβαίνουμε ὅτι τὸ φωτοστέφανο τῆς ἀποδοχῆς, ποὺ οἱ ἄνθρωποι τοποθετοῦν ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας, εὔκολα μπορεῖ νὰ μεταστραφῇ σὲ θηλιὰ τῆς ἐπικρίσεως καὶ τότε, αὐτὸ Συνέχεια →

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν μέσα στὸν νοῦ τους μιὰ εἰκόνα μὲ αὐτό ποὺ θεωροῦν ἰδανικό.

Ἐρωτεύονται ὅταν ἰκανοποιεῖται αὐτὴ ἡ εἰκόνα ποὺ ἔχουν φτιάξει μέσα τους. Συνέχεια →