Μία κυρία πρὸ καιροῦ, βάζοντας τὸ κρεπαρισμένο της μαλλὶ πίσω ἀπὸ τὸ αὐτί, στὴν προσπάθειά της νὰ διορθώσῃ τὴν κάθε ἀτέλεια, ἐξωτερικὰ τῆς κεφαλῆς της, εἶπε στὴν φιλενάδα της, μὲ εἰρωνικὴ ξεγνοιασιά: «ἐμέναν δὲν μὲ νοιάζει τὶ θὰ κάνη ὁ Τσίπρας μὲ τὸ εὐρῶ καὶ μὲ τὶς διαπραγματεύσεις. Ἔβγαλα τὰ λεφτά μου στὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔχω τὸ κεφάλι μου ἥσυχο».
Τίναξε μετὰ μὲ αὐτοπεποίθηση τὸ κεφάλι της, τὸ πῆρε κι ἔφυγε. Συνέχεια →

Οἱ περισσότεροι εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τοὺς ἄλλους γιὰ τὸ ποιὸς ἔχει βιώσει περισσότερο πόνο στὴν ζωή του, ἀλλὰ δὲν νομίζω νὰ ἔχουμε τὴν ἴδια προθυμία νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὴν χαρά.

Ἴσως γιατὶ οἱ περισσότεροι νοιώθουν πιὸ ἐνδιαφέροντες νὰ ἐξιστοροῦν τὰ βάσανά τους ἀπ΄  ὅ,τι τὶς χαρές τους.
Ἴσως νὰ φταίῃ καὶ αὐτὴ ἡ φράσῃ ποὺ ὅλοι λίγο – πολὺ ἀκούγαμε ἀπὸ παιδιά: χτύπα ξύλο μὴν μᾶς βγοῦν ξινὰ τὰ γέλια… Συνέχεια →

Ὅταν σεβόμαστε τὴν ἀνάγκη μας γιὰ σιωπὴ καὶ μοναχικὲς στιγμές, ἰσοῤῥοποῦμε τὸν ἑαυτό μας καὶ μπαίνουμε στὴν διαδικασία νὰ ἀνακαλύψουμε τὴν μαγικὴ λίθο, ποὺ ὑπάρχει μέσα μας. Συνέχεια →

Ἡ συγχώρεσις δὲν εἶναι μιὰ ἀποχαυνωτικὴ διαδικασία ποὺ μπορεῖ νὰ δικαιολογῇ κάθε συμπεριφορά.
Συγχώρεσις εἶναι μιὰ διαδικασία διευρύνσεως κατὰ τὴν ὁποία μποροῦμε νὰ δοῦμε πέρα ἀπὸ τὰ φαινόμενα μιὰ μεγαλύτερη ἀλήθεια… Συνέχεια →

Ὅταν εἶσαι κάπου καὶ νοιώθεις χαρά, φαίνεται ὅτι αὐτὴ ἡ χαρὰ ἔρχεται ἀπ΄ ἔξω. Στὴν πραγματικότητα δὲν συμβαίνει αὐτό, ἡ χαρὰ εὑρίσκετο μέσα σου καὶ τὸ ἐξωτερικὸ ἐρέθισμα εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀφορμή ποὺ βοήθησε τὴν χαρὰ νὰ βγῇ πρὸς τὰ ἔξω.

Συνέχεια →