Οἱ περισσότεροι εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τοὺς ἄλλους γιὰ τὸ ποιὸς ἔχει βιώσει περισσότερο πόνο στὴν ζωή του, ἀλλὰ δὲν νομίζω νὰ ἔχουμε τὴν ἴδια προθυμία νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὴν χαρά.

Ἴσως γιατὶ οἱ περισσότεροι νοιώθουν πιὸ ἐνδιαφέροντες νὰ ἐξιστοροῦν τὰ βάσανά τους ἀπ΄  ὅ,τι τὶς χαρές τους.
Ἴσως νὰ φταίῃ καὶ αὐτὴ ἡ φράσῃ ποὺ ὅλοι λίγο – πολὺ ἀκούγαμε ἀπὸ παιδιά: χτύπα ξύλο μὴν μᾶς βγοῦν ξινὰ τὰ γέλια…

Αὐτὴ ἡ πεποίθηση κάνει τὸ γέλιο εὔθραυστο καὶ τὴν χαρὰ ντελικάτη…
Καὶ ὅπως κάθε πεποίθηση ἔτσι κι αὐτή, ὄσο τὴν πιστεύουμε, τόσο τὴν ἰσχυροποιοῦμε.
Ἂς χαροῦμε χωρὶς ἐνοχή, προλήψεις καὶ προκαταλήψεις γιατὶ ἡ ζωὴ εἶναι γιὰ νὰ τὴν χαιρόμαστε καὶ ὄχι γιὰ νὰ τὴν φορτωνόμαστε.

Γιῶτα Σούσουλα