«…Την δημιουργία-εκτόξευση του χρέους την έκαναν με τον ακόλουθο τρόπο: Το 2008 με τον νόμο 3723/9.12.2008 (άρ. 2, 3, 4, 5) επί Κ. Καραμανλή, εδόθησαν κατ’ αρχήν στις τράπεζες εγγυήσεις 23 δισεκ. αποκλειστικώς για χορήγηση στεγαστικών δανείων, κεφάλαια κινήσεως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας.
Μετά ο Γ. Παπανδρέου έδωσε 140 δισεκ. για τον ίδιο λόγο και, τέλος, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2012 οι κυβερνήσεις συνεργασίας έδωσαν ακόμα 70 δισεκ.
Έχουν δώσει, λοιπόν, στις τράπεζες 233 δισεκ. ευρώ!!!
Δηλ. ό,τι ξοδεύειτο κράτος σε 5 χρόνια για 10.000.000 Έλληνες, το έδωσαν σε 5-6 τραπεζίτες!
Το κράτος δεν έβαλε απλά την υπογραφή του σαν εγγυητής, αλλά εξέδωσε και έδωσε ομόλογα για τα ανωτέρω ποσά στις τράπεζες! Και αυτές τα έδωσαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι επήραν δάνειο, σε μετρητά με 1% επιτόκιο! Αντί, όμως, να ρίξουν τα λεφτά στην αγορά τα «έβαλαν στην τσέπη».
(Αυτό, ίσως, και να λέγεται… υπεξαίρεση!..).
Μετά ο Γ. Παπανδρέου έδωσε 140 δισεκ. για τον ίδιο λόγο και, τέλος, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2012 οι κυβερνήσεις συνεργασίας έδωσαν ακόμα 70 δισεκ.
Έχουν δώσει, λοιπόν, στις τράπεζες 233 δισεκ. ευρώ!!!
Δηλ. ό,τι ξοδεύειτο κράτος σε 5 χρόνια για 10.000.000 Έλληνες, το έδωσαν σε 5-6 τραπεζίτες!
Το κράτος δεν έβαλε απλά την υπογραφή του σαν εγγυητής, αλλά εξέδωσε και έδωσε ομόλογα για τα ανωτέρω ποσά στις τράπεζες! Και αυτές τα έδωσαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι επήραν δάνειο, σε μετρητά με 1% επιτόκιο! Αντί, όμως, να ρίξουν τα λεφτά στην αγορά τα «έβαλαν στην τσέπη».
(Αυτό, ίσως, και να λέγεται… υπεξαίρεση!..).
