γράφει ο Άκης κουστουλίδης
Και όμως έρχεται η στιγμή που αντικρύζεις μπροστά σου μια λευκή σελίδα.
Ξεφυλλίζεις το βιβλίο της ζωής σου και φτάνεις στην σελίδα που φοβίζει περισσότερο και από την πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας σου που μπορείς να θυμηθείς. Συνέχεια
«Εἶπαν ὅτι πέθανε ἀπὸ καρδιά. Στὰ κρύα πιστοποιητικὰ θανάτου δὲ γράφεται ὅταν πεθάνει κανεὶς ἀπὸ ἀγάπη»
Συγκίνηση προκάλεσε στὴν ὁμογένεια ἡ εἴδηση τοῦ θανάτου ἑνὸς ἡλικιωμένου ζευγαριοῦ μὲ διαφορὰ λίγων λεπτῶν τῆς ὥρας.
Ὁ Νίκος Μαρκογιαννάκης, μόλις ξεψύχησε ἡ ἀγαπημένη του σύζυγος Μαρία τὴν ἔσφιξε στὴν ἀγκαλιά του, μὲ τὸν δικό του, τρυφερὸ καὶ δυνατὸ τρόπο καὶ βγῆκε νὰ καπνίσει ἕνα τσιγάρο, ὅπως ἔκανε ὅταν ἡ καρδιά του εἶχε φουρτοῦνες. Συνέχεια
Ὅταν ἤμουν μικρὸ παιδὶ δύο εἴδη βιβλίων λάτρευα. Αὐτὰ ποὺ ἔγραψε ὁ Τάκης Λάππας κι αὐτὰ ποὺ ἔγραψε ὁ Ἰούλιος Βέρν.
Εἰδικῶς τὰ βιβλία τοῦ Ἰουλίου Βὲρν τὰ διάβαζα μὲ μίαν …ἀνάσα, διότι ἦταν πάντα μεγάλη ἡ ἀγωνία ποὺ μετέφερε ὁ συγγραφέας.
Μεγαλώνοντας ὅμως σιγὰ σιγὰ αὐτὰ τὰ βιβλία τὰ ξέχασα. Δὲν προλάβαινα…
Πρὸ χθὲς ἀναζητοῦσα ὅμως κάποιες φωτογραφίες μὲ ἱστιοφόρα κι ἔπεσα ἐπάνω στὴν φωτογραφία, ποὺ θὰ δεῖτε παρακάτω, καὶ ἀπεικονίζει τὶς φώκιες. Μὲ παραξένεψε κι ἄνοιξα τὸ ἄρθρον γιὰ νὰ τὴν δῶ… Συνέχεια
Μποροῦμε νὰ γίνουμε ἤ κτήνη ἤ ἄνθρωποι…
Γιὰ λίγο νερὸ μποροῦμε νὰ σκοτώσουμε ἤ νὰ σωθοῦμε…
Γιὰ λίγο νερὸ κάποιος μπορεῖ νὰ γίνῃ σωτήρας ἤ φονιάς… Συνέχεια
Ἤμουν πάντα αὐτῆς τῆς ἀπόψεως.
Ὅσο κυλᾶὁ καιρὸς ὅμως, τόσο περισσότερο «πείθομαι» ἀπὸ τὰ στοιχεῖα καὶ τὰ δεδομένα.
Στὸ μεταξύ ἡ τεχνολογία καλπάζει. Συνέχεια
Σιχάθηκα τὶς κάθε εἴδους «κυβερνήσεις», ὁπουδήποτε στὸν πλανήτη. Σιχάθηκα τὸ σήμερα καὶ τὸν ἑαυτόν μου γιὰ μίαν ἀκόμη φορά!
Σιχάθηκα τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ἀντιμετωπίζονται ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στὸν πλανήτη.
Σκουπίδια! Βρωμερά, τρισάθλια, μολυσματικὰ σκουπίδια! Συνέχεια
