Ἐφ΄ ὅσον τὸ νερὸ ΔΕΝ εἶναι δημόσιον ἀγαθόν, ἑτοιμάζονται νὰ μᾶς τὸ …ἀπαγορεύσουν!!!

Φαντάζομαι θὰ θυμᾶστε ἐκεῖνο τὸ σούργελο τῆς ΝΕΣΤΛΕ (τῶν γνωστῶν …«περιουσίων»), ποὺ δήλωσε ὅτι τὸ νερὸ δὲν εἶναι δημόσιον ἀγαθόν.
Διότι αὐτὰ τὰ σούργελα θεωροῦν τὰ νέφη, τὶς θάλασσες, τὰ ποτάμια, τὶς πηγές τους, τὶς λίμνες καὶ τὰ πηγάδια μας …ἰδιοκτησία τους. Εἶναι ὥρα τώρα, ἐμεῖς, ἡ πλέμπα, νά ἔχουμε δικαίωμα στήν ὕδρευσιν; Γιατί;  Γιά νά πάψῃ αἰσχροκέρδειά τους; Συνέχεια

Μὰ καὶ βέβαια ἔχουν σχέσι οἱ γεωτρήσεις μὲ τοὺς σεισμούς!


Ναί, ἔχουν, καὶ τὸ ἔχουν παραδεχθῇ.
Γνωρίζουν πολὺ καλὰ βέβαια πὼς αὐτὸ ἰσχύει μόνον …γιὰ τὶς θάλασσες τοῦ Βορρᾶ.
Στὶς θάλασσες τὶς δικές μας δὲν ἐφαρμόζει τοὺς ἰδίους κανόνες ἡ Φυσική… Τοὺς ἀλλάζει, διότι δὲν βολεύονται οἱ κρατοῦντες….

Γιὰ νὰ μὴν ἀλλάζουμε θέμα ὅμως, γιὰ προσέξτε τὶ εἶχαν ἀνακοινώσῃ πρὸ καιροῦ: Συνέχεια

Γιὰ λίγο νερό…

Μποροῦμε νὰ γίνουμε ἤ κτήνη ἤ ἄνθρωποι…
Γιὰ λίγο νερὸ μποροῦμε νὰ σκοτώσουμε ἤ νὰ σωθοῦμε…
Γιὰ λίγο νερὸ κάποιος μπορεῖ νὰ γίνῃ σωτήρας ἤ φονιάς… Συνέχεια

Βρὲ βρὲ ποὺ τελικῶς οἱ σεισμοὶ δὲν εἶναι τυχαῖοι.

Σχόλιον τοῦ ἀρθρογράφου:
«Ορισμένοι σεισμοί ενδέχεται να είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης αμέλειας»…
Μοῦ ἀρέσει ποὺ ἀναφέρεται σὲ ὁρισμένους… Ἔτσι, γιὰ νὰ δουλευόμαστε μεταξύ μας…. Νὰ κρατᾶμε καὶ τὰ προσχήματα… Νὰ ἀθωώνουμε ἀκόμη περισσότερο τοὺς καταστροφεῖς καὶ νὰ ἀναφερόμαστε στὴν ἀμέλεια κι ὄχι στὸ συνειδητὸ ἔγκλημα.

Τί παθαίνει ἕνα μπαλόνι ὅταν τοῦ ἀφαιρέσουμε τόν ἀέρα; Μαραζώνει; Μᾶλλον… Χάνει τὴν ἱκανότητά του νὰ παραμένῃ φουσκωμένο.
Τί παθαίνει ἡ Γῆ μας ὅταν τῆς ἀφαιρέσουμε τά …«ὑγρά» της; Δημιουργεῖ σεισμούς πρό κειμένου νά εὑρεθοῦν νέα σημεῖα στηρίξεως τῶν ἐδαφῶν της; Καί μετά; Τί; Θά βλέπουμε τήν μία κατακρήμνισι ἐδαφῶν πίσω ἀπό τήν ἄλλην; Χμμμ… Τόν ἕναν σεισμό νά διαδέχεται τόν ἄλλον; Τόν νέο σεισμό νά εἶναι ἰσχυρότερος τοῦ προηγουμένου; 

Αὐτὸ τὸ εἶχαν ἀντιληφθῇ λοιπὸν οἱ ἐνασχολούμενοι μὲ τὶς ἐξορύξεις. 
Διεπίστωσαν πὼς ἡ ἐξόρυξις ὑδρογονανθράκων εἶναι πολὺ περισσότερο ἐπικίνδυνη ἀπὸ ὅσο πιστεύετο ἀρχικῶς. Συνέχεια

Μία γενοκτονία ξεκινᾶ στὴν Βραζιλία. Ἀλλά τί μᾶς νοιάζει ἐμᾶς;

Ἔχουμε συνειδητοποιήσει πώς ὁ ἀέρας, τό νερό καί ἡ τροφή εἶναι ἀναφαίρετα δικαιώματα τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου ὄντος; Ἔχουμε συνειδητοποιήσει πώς αὐτός ὁ πλανήτης ἔχει «φτιαχθεῖ» γιά νά μπορῇ νά θρέφῃ τούς ἀνθρώπους; Ἔχουμε συνειδητοποιήσει πώς κάθε προσβολή ἤ κάθε φθορά ἤ κάθε ἀσέβεια πρός τήν φύσι εἶναι κάτι πού θά ἐπιστρέψῃ συντόμως ἐπάνω μας;

Ὄχι. Δὲν τὸ ἔχουμε συνειδητοποιήσει.
Ἀν τί νὰ διαβιοῦμε φυσικῶς, διαβιοῦμε παρὰ φύσιν.
Ἀν τὶ νὰ διαβιοῦμε στὰ χωριά μας, διαβιοῦμε μέσα στὰ κλουβιά μας.
Συνέχεια