Ὁ «φυγάς».

Ὁ «Φυγάς» (γεν. τοῦ φυγάδος! ever…).

Εἰς τὸν θρυλικὸν τηλεοπτικὸν «Φυγάδα» (David Janssen) τῆς δεκαετίας τοῦ ᾿70, ὑπῆρχεν ἕνα «ἀτμοσφαιρικὸν» στοιχεῖον τὸ ὁποῖον τότε περνοῦσε ἀπαρατήρητον.
Ὁ «Φυγάς», εἰς ἁπάσας του τὰς ἐκδοχάς, κατ᾿ οὐσίαν καὶ κατὰ τὰ λοιπά, εἶναι ἕνα προπαγανδιστικὸν ἔργον.
Προπαγανδίζει –πρωτίστως- τὴν κατάργησιν τῆς θανατικῆς ποινῆς, τόσον εἰς τὰς Η.Π.Α. ὅσον καὶ εἰς διαφόρους χώρας τοῦ ἐξωτερικοῦ, μέσῳ τοῦ κεντρικοῦ θέματος, μιᾶς δικαστικῆς πλάνης.
Ὁ προώρως χαμένος Janssen, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν σύγχρονον κινηματογραφικὴν –καταιγιστικῆς Συνέχεια

Σ’ ἐμένα νὰ ὁρκισθῇς.

Σε μένα να ορκιστείς. Σε μένα τον Απλό που κάθομαι στην ουρά του συσσιτίου της ζωής περιμένοντας δεκαετίες με την καραβάνα μου να στάξεις δύο σταγόνες περισσότερες ελπίδας. Στα κόκαλα αυτών που σιώπησαν να ορκιστείς, για να έχεις το δικαίωμα της «δημοκρατίας» σου και να φοράς το κασμίρ κοστουμάκι σου. Έτσι όπως στοιχίζεστε όλοι από τα κομμωτήρια και από τους ραφτάδες, να είμαι μπροστά σας, εγώ ο Απλός, να ορκιστείτε όλοι σας στα γόνατα ότι αν ένας από εσάς τολμήσει ξανά να πληγώσει την αξιοπρέπεια μου να βρει την επόμενη στιγμή σχοινί να κρεμαστεί. Συνέχεια

Τρέξε

Τρέξε, τρέξε να προλάβεις τη ζωή σου που στρίβει στην γωνία και σου ρίχνει ένα χαμογελάκι μικρό και πονηρό. Θα τρέχει πάντα πιο γρήγορα από εσένα και εσύ θα καθυστερείς στην βιτρίνα με το ιλουστρασιόν φορεματάκι και κοστουμάκι του οίκου που διαφημίζεται στα περιοδικά. Κι ενώ εκείνη θα ανεβαίνει στο λόφο για να προλάβει την δύση του ήλιου εσύ θα χαζολογογείς με τον ηλίθιο συνάδελφο από την δουλειά σε ένα από εκείνα τα μίζερα γυαλιστερά καφέ της πλατείας. Ο ήλιος θα δύσει για άλλη μία φορά και εσύ θα έχεις χάσει ακόμη μία φορά την ανάσταση της νύχτας. Συνέχεια

Τὸ παντατίφ τοῦ κυρ Ἀντώνη Φοῦγγερ.

Τὸ παντατίφ τοῦ κυρ Ἀντώνη Φοῦγγερ.
Ὅταν, κάπου εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ ιστ΄ αἰῶνος, ὁ Χριστιανὸς Ζωγράφος ὁ ἐκ Σουαζίου (Hans Maler zu Schwaz) ἱστόρει τὴν προσωπογραφίαν τοῦ συντοπίτου του καὶ σπουδαίου τραπεζίτου, ἀνθρωπιστοῦ, λογίου καὶ μαικήνα Ἀντωνίου Φοῦγγερ (Anton Fugger), 1493-1560, δὲν παρέλειψε μιὰν οὐσιώδη λεπτομέρειαν τῆς ἐνδυματολογικῆς παρουσίας τοῦ μελανείμονος μεγαλοαστοῦ.
Τὸ ἐμφανέστατον ἐπιστήθιον περίαπτον (Pendentif), δὲν εἶναι κάποιον μάταιον «μπιζοῦ». Συνέχεια

Ὁ «ἐν Κανᾷ Γάμος» τοῦ μαίτρ Παύλου Οὐηρονεσίου.

Μία ἐκ τῶν πλέον εὐχαρίστων καὶ ἥκιστα έπιβλαβῶν συνηθειῶν μου εἶναι ἡ ἐνδελεχὴς παρατήρησις λεπτομερειῶν, μεγάλων καὶ πολυπροσώπων εἰκονογραφικῶν συνθέσεων.
Ὁ «ἐν Κανᾷ Γάμος» τοῦ μαίτρ Παύλου Οὐηρονεσίου (Paolo Veronese), μοῦ ἔχει προσφέρει στιγμὰς ἀπιστεύτου χαρᾶς καὶ εὐχαρίστων ἐκπλήξεων.
Ὁ ἀναγεννησιακὸς ἄνθρωπος, ὡς προκύπτῃ ἐκ τῆς εἰκονογραφίας, δὲν στερεῖται πολλῶν ἐλαττωμάτων βεβαίως, ἀλλὰ εἶναι περισσότερον ἀνυπόκριτος ἔναντι τῶν μεταγενεστέρων τοῦ Μπαρὸκ καὶ τοῦ Ῥομαντισμοῦ! Συνέχεια

Τὸ πάτωμα

Ονομάζομαι Λαοκράτης Σισυφίδης και θέλω να σας πω το μεγάλο μου μυστικό. Εγώ, που λέτε φίλοι μου, διατηρώ μία βιοτεχνία στουπιών. Χρόνια στο κουρμπέτι πήρα την δουλειά από τον πατέρα μου, Ακάματο Σισυφίδη, που έφτιαχνε στουπιά από το 1930 περίπου, που κληρονόμησε την βιοτεχνία κουρελούδων του αείμνηστου παππού μου (Λαοκράτης και εκείνος). Όταν πέθανε ο πατέρας μου και πήρα την βιοτεχνία μόνος μου έβαλα μέσα την γυναίκα μου και τα δυο μου παιδιά και δόξα να’ χει ο μεγαλοδύναμος πηγαίναμε καλά. Ο μοναδικός ξένος στη δουλειά ήταν ο οδηγός, Συνέχεια