Μία ὀρθή «καταγραφή» καὶ «τοποθέτησις», ποὺ ξεκαθαρίζει, δίχως νὰ αἰτιολογῇ ὃμως, τὴν δουλικὴ στάσι ΟΛΩΝ τῶν κυβερνήσεων ποὺ ἒχουν περάσει ἀπό τὸν τόπο μας τὰ τελευταῖα 190 χρόνια!
Ὑπάρχουν ἀκόμη κάποιοι ποὺ ἐλπίζουν πώς αὐτό θὰ ἀλλάξῃ κάποτε; Τότε κρίμα… Γιατὶ χειρότερα δὲν γίνεται πλέον! Σὲ λίγον καιρό θὰ ἀνακοινωθοῦν οἱ τελευταῖες συμφωνίες. Αὐτοί λοιπόν ποὺ ἐλπίζουν ἀκόμη σὲ ἀλλαγὴ κυβερνητικῆς στάσεως, ἄς κάνουν τὸν κόπο νὰ πᾶνε ἒως τὴν Θράκη.. Ἐκεὶ ἐφαρμόζονται ἢδη! Ἤ ἀκόμη καὶ στὸν Ἅγιο Παντελεήμονα….
Ἀκόμη χειρότερα ὃμως περιγράφει τὴν πλήρη παράδοσι ἓνός λαοῦ στὴν ἀπάθεια καὶ τὴν ἀδιαφορία!
Συνέχεια →
Στα χρόνια της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης και της κυβέρνησης Μιχαλακοπούλου (αρχηγού των “συντηρητικών Φιλελευθέρων”) το 1924, το μικροσκοπικό -τότε- ΚΚΕ τελούσε σε ένα καθεστώς ημιπαρανομίας. Οι τρείς βασικοί του πυρήνες βρίσκονταν στην Αθήνα στην Θεσσαλονίκη και στους καπνοπαραγωγικούς νομούς της Καβάλας και της Δράμας. Παρά την αριθμητική του ένδεια, το ΚΚΕ ήταν πολύ καλά οργανωμένο στα συνδικάτα των εργαζομένων στην Αθήνα, ελέγχοντας την ΓΣΕΕ και τα συνδικαλιστικά όργανα των σιδηροδρομικών, των εργαζομένων στην δημόσια επιχείρηση φωταερίου κτλ.