Ἀρχεῖα ἐτικέττας: καλημέρα μὲ χαμόγελον

Ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ χρόνια…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἔτος 1970.
Ὑψηλὰ Ἁλώνια Πατρῶν, ἀπὸ τὴν Σισίνη (λίγο ἀριστερότερα ἦταν τὸ καφενεῖο τοῦ Σταύρου) μέχρι τὴν Χείλωνος Πατρέως.

Μία πολυκατοικία πίσω ἀπὸ τὸν κινηματογράφο «Ζενίθ» περιῴριζε τὴν θέα πρὸς τοὺς πρόποδες τοῦ Παναχαϊκοῦ. Συνέχεια →

Μὲ Ἑλλάδα στὴν Καρδιὰ καὶ στὸ Μυαλό μας…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Καλημέρα!!!

Μὲ Ἑλλάδα στὴν καρδιὰ καὶ τὸ μυαλό… Συνέχεια →

Ἡ αὐτοεκτίμησις ξεκινᾶ μὲ τὸ …καλημέρα!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ πρώτη μας καλημέρα, αὐτὴ ποὺ «πιάνει τόπο», ὑπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες, εἶναι αὐτὴ ποὺ λέμε στὸν ἑαυτόν μας.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ τὸ πρῶτο κέντημα, στὰ παλαιότερα χρόνια, μίας κοπέλλας ἦταν τὸ «Καλημέρα»!
Κάτι περισσότερο ἐγνώριζαν οἱ παπποῦδες καὶ οἱ γιαγιάδες μας…

Τὸ καλημέρισμα τοῦ ἑαυτοῦ μας, μὲ ἕνα ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ἐγκάρδιο χαμόγελο, μᾶς γεμίζει χαρά, ἐνέργεια καὶ μᾶς διαβεβαιώνει πὼς τὸ πρόσωπο, στὸ ὁποῖον ἀπευθύνουμε τὴν πρώτη καλημέρα τῆς ἡμέρας μας, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐκτιμοῦμε περισσότερο. Εἶναι ὁ ἑαυτός μας.
Κι αὐτὸ δὲν εἶναι …ναρκισσιστικὴ ἔκφρασις, ἀλλὰ ἡ πρώτη καὶ σημαντικοτέρα πράξις γιὰ τὴν δημιουργία αὐτοεκτιμήσεως. Συνέχεια →