Ὁ Βασίλης Τσιάρτας ἔστησε τὴν μπάλα στὰ εἰκόσι ὀκτὼ μέτρα, πῆρε φόρα μόλις τρία βήματα ποὺ διένυσε ῥάθυμα, ζύγισε τὰ φάλτσα, μέτρησε τὴν δύναμη, σημάδεψε, χάιδεψε τὸ τόπι μὲ τὰ τρία πρῶτα δάκτυλα τοῦ ἀριστεροῦ τοῦ πλασὲ καὶ ἐξετέλεσε τὴν πολιτικὴ ὀρθότητα ἀδίστακτα, ἀκριβῶς σὰν νὰ ἦταν στὰ Φιλαδέλφεια μὲ ἀντίπαλο τὴν Ῥεὰλ Μαδρίτης τῶν γκαλάκτικος ξανακτυπώντας ἐκεῖνο τὸ θρυλικὸ φάουλ. Συνέχεια
Τί συμβαίνει ὅταν μία τίμια Ἑλληνίδα μάννα ἤ/καὶ σύζυγος θῦμα τράφικινκ τοῦ καρτέλ φοροφαγάδων στήν Ἀθῆνα καί τίς Βρυξέλλες, πού βιώνει καθημερινά τὸ μακρύ χέρι τῆς κρατικὴς ἐξουσίας, νά καταληστεύῃ τόν μόχθο της, ἀγανακτεῖ μέ τό γαμωκράτος καί τήν ἐξοντωτική φορολογία, ὀρθώνει τό ἀνάστημά της στόν λαδοπόντικα ἐφοριακό γραφειοκράτη καί τοῦ κάνει τήν ΔΟΥ λαμπόγυαλο; Συνέχεια
Λιμπερτάριαν καὶ Συντηρητικοὶ φίλοι πέφτουν στὴν παγίδα τῆς διχόνοιας διασπῶντας δυνάμεις καὶ χαρίζοντας ἔδαφος στὸν ἐχθρὸ νὰ ἐνσταλλάξει τὸ κρατικίστικο δηλητήριό του.
Οἱ μὲν πρῶτοι παρουσιάζουν τὸν γύφτο σὰν τὸ ἀπόλυτο πρότυπο τοῦ ἀρχετυπικοῦ ἀνκὰπ χρυσοθῆρος, ποὺ μὲ τὸ κουμπούρι κάτω ἀπὸ τὰ καρπούζια στὸ ντατσούνι, πιάνει τὴν ζωὴ (καὶ τὴν μπουροῦ) ἀπὸ τὰ μαλλιά. Βεβαίως λησμονοῦν ὅτι λιμπερτάριαν δὲν σημαίνει νὰ ζῇς μὲ ἐπιδόματα, οὔτε νὰ καταληστεύῃς ἀτιμώρητος τὸ βιὸς τῶν συμπολιτῶν σου. Συνέχεια
