Περάσαμε τὴν λαμογιοκρατία τῆς «Μεταπολιτεύσεως» καὶ τώρα ἔπρεπε νὰ περάσουμε καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κατὰ συνθήκην ἰδιόμορφο ἀριστερὸ κατασκεύασμα.
Γιατί ἔπρεπε;
Διότι ἀριστερίζοντες πολλῶν ἀποχρώσεων, φορεῖς ὀνειρικῶν συνθημάτων τύπου πινάκων Νταλί, Συνέχεια
Μισῶ κάθε τί πολιτικό.
Κάθε τί ποὺ ἔχει σχέσι μὲ τὴν ἐλεεινὴ «ἀποκατάστασι» τῆς δημοκρατίας τοῦ 1974.
Ποιός καί τί ἀπεκατέστησε; Συνέχεια
Εὑρεθήκαμε μὲ κάποιους φίλους ἀπὸ τὰ παλαιά, πρὸ ἡμερῶν. Μαζύ τους, στὴν συνάντησιν, ἦσαν καὶ οἱ γονεῖς τους.
Τὰ λέγαμε χαρούμενοι καὶ χαλαροί… Ζέστη εἴχαμε… Χρόνο εἴχαμε… Καλὸ κρασάκι εἴχαμε…
Καλὴ καρδιὰ ἐπίσης…
Κι ἐκεῖ, ἐπάνω στὴν κουβέντα, πιάσαμε καὶ τὰ πολιτικά. (Πῶς νά τό ἀποφύγουμε ἄλλως τέ;)
Ὁ πατέρας τοῦ φίλου μας ἕνας ῥομαντικὸς ἄνθρωπος, πολὺ γλυκός, ποὺ ἐπέρασε τὰ χρόνια του μὲ πολὺ κόπο, δουλειὰ κι ἀγωνία, ἀλλὰ πάντα ἐστάθη ἀποστασιοποιημένος. Ἡ ζωή του ΔΕΝ τοῦ ἄρεσε καὶ σιγὰ σιγὰ ἔφτιαξε ἕναν δικό του κόσμο, ἕναν κόσμο ποὺ χωροῦσε ὅλα αὐτὰ ποὺ δὲν κατάφερε καὶ ποὺ δὲν ἐτόλμησε νὰ διεκδικήσῃ καὶ νὰ ζήσῃ.
Τὸ παθαίνουν αὐτὸ οἱ εὐαίσθητοι ἄνθρωποι.
Ὅμως σὲ ἐκείνην τὴν συνάντησιν δὲν ἦταν ὁ καταθλιπτικὸς κυριούλης, ἀλλὰ ἕνας ἰδιαιτέρως ἱκανοποιημένος κι εὐχαριστημένος ἄνθρωπος. Ὅ,τι καὶ νὰ λέγαμε ἐκεῖνος χαιρόταν.
Κι ὅταν τὸν ἐρώτησα γιὰ τὰ αἴτια τῆς ἱκανοποιήσεώς του, μοῦ ἀπεκάλψυε πὼς ἔρχεται ἡ ἀριστερὰ ἐπὶ τέλους στὰ πράγματα καὶ τοῦ φεύγει ἕνα βάρος. Τώρα δικαιώνεται ἡ γενιά του. Τώρα, ἐπὶ τέλους, μπορεῖ νὰ ἐλπίζῃ… Συνέχεια
Τὸ 1973 δὲν καταλάβαινα καὶ πολλὰ γιὰ νὰ ἔχω ἄποψι γιὰ τὰ γεγονότα καὶ τὸ πῶς ᾡδηγήθησαν ἐκεῖ οἱ ἐξελίξεις…
Ξέρω ὅμως τὸ ἐξῆς…:
Οἱ «κακοὶ» ἀπέθανον στὴν φυλακὴ καὶ μὲ μηδενικὴ περιουσία…
Ὅσοι ἦσαν (ἠ διετείνοντο πὼς ἦσαν…) μέσα στὸ Πολυτεχνεῖο, ἔχουν φήμη, δόξα καὶ μερικὰ δισεκατομμύρια στὴν ἄκρη καὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι δὲν ἔχουμε οὔτε Ψωμί, οὔτε Παιδεία, οὔτε Ἐλευθερία…!!!
Eίναι μια επιστολή που κυκλοφορεί τελευταία στο διαδίκτυο,που αφορά την απάντηση στους ισχυρισμούς του Ν.Μιχαλολιάκου,περί «μύθου των νεκρών του Πολυτεχνείου», του χειριστού του τανκ (που εισέβαλε την νύτα της μεγάλης προβοκάτσιας των Αμερικανών στην Ελλάδα), στο Πολυτεχνείο και όλη την παραφιλολογία και τους θρύλους περί νεκρών του Πολυτεχνείου που ακολούθησαν έκτοτε.
ΕΠΕΣΑΝ ΚΟΡΜΙΑ,ΑΛΛΑ …ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ!
ΑΠΟ ΨΩΜΙ,ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…ΝΑ ΦΑΝ’ ΚΙ ΟΙ ΚΟΤΤΕΣ!!
Ὅταν εἶχες τὸ διαπραγματευτικὸ χαρτὶ Σαμαρᾶ στὸ 2ο Μνημόνιο νὰ πατήσῃς πόδι, νὰ πῇς ἕνα ἠχυρὸ ΟΧΙ ἢ ἔστω νὰ διαπραγματευθῇς γιὰ νὰ ἀφαιρεθοῦν ὅλοι οἱ ὅροι παραχωρήσεως ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ ἰσοπεδώσεως τοῦ κοινωνικοῦ κράτους μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ὑπογραφή σου, κερδίζοντας ἔστω λίγο χρόνο γιὰ νὰ πιάσῃ καὶ τοὺς ἄλλους ἡ μπόρα, τό μόνο ποὺ ἐζήτησες εἶναι ἐκλογὲς γιὰ νὰ βγῇς κορδωτὸς κορδωτὸς πρωθυπουργός.
Συνέχεια
