Χαϊδεύοντας τὸ ξῦλο αὐτὸ …ξαναμίλησε!!!

Ῥώτησα ἕνα κούτσουρο κομμένης ἐλιᾶς ἐὰν ἤθελε νὰ σηκωθῇ καὶ νὰ γίνῃ ἄγαλμα!

«Ἐὰν μπορῇς σήκωσέ με καὶ φτᾶξε με ὅ,τι θέλεις, ἀρκεῖ νὰ μὴν γίνω καυσόξυλα», μοῦ εἶπε… Συνέχεια

Τὸ ἄ-γενον γένος! (ἀναδημοσίευσις)

Τὸ Εὐρωπαϊκὸν Κοινοβούλιον ἐψήφισε προσφάτως μίαν, ἐκ μὲν πρώτης ὄψεως παρανοϊκή, οὐσίᾳ δὲ σημαντικοτάτη θέσι. Τὸ γεννώμενον παιδὶ δὲν θὰ πρέπη νὰ δηλώνεται ὡς ἄῤῥεν ἢ θῆλυ, ἀλλὰ ὡς τέκνον, μέχρις ὅτου τὸ τέκνον νὰ ἀποφανθῇ σὲ ποῖον φύλον θὰ ἀνήκη. Ἡ πολιτεία μάλιστα θὰ πρέπη νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ ἐπεμβαίνῃ χειρουργικῶς στὴν ἐπιλογὴ φύλου, ἐὰν αὐτὸ ἀπαιτεῖται. Ἀναμφιβόλως αὐτὸ ἀνατρέπει μίαν θέσιν χιλιάδων ἐτῶν, κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ γένος καθῳρίζετο ἀπὸ τὴν φύσιν. Καί, γεννᾶται τὸ ἐρώτημα, εἶναι ἐτοῦτον ἐκφυλισμένος ἐπιλογή, ἀποκύημα ἐκφυλισμένων νοῶν;
Οὐδαμῶς ἤθελον ἀπαντήσει, μὰ οὔτε γέννημα συνωμοσιῶν κατὰ τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους ἤθελον ὡσαύτως ἰσχυρισθῇ. Συνέχεια

Γαία μοῦ ἐπιτρέπεις;

Ἠρώτησα τὴν Γαία:

«Γαία μου, Μητέρα,
μέ ἀφήνεις κάπου νά σταθῶ,
τόν οἶκο μου νά φτιάσω, Συνέχεια

Χαρακτηρίζοντας ὡς «ῥατσιστικὸ παραλήρημα» τὶς …αὐτονόητες διαπιστώσεις!!!

Κάποιες …γαργαλιστικὲς λεπτομέρειες!
Ὅταν ἡ αὐτονόητος διαπίστωσις χαρακτηρίζεται (ῥουφιανέψιμο) «ῥατσιστικὸ παραλήρημα, τότε, προφανῶς, κάποιοι ὀνειρεύονται δικτατορίες…

(καὶ ἐφ”  ὅσον μᾶς ἐτελείωσαιν οἱ «στρατιωτικὲς χοῦντες» τῆς …οἰκογενειακῆς μας παραδόσεως, ἂς ἐπιστρατεύσουμε τὶς «ὀρθοπολιτικὲς χοῦντες», ποὺ ποῦ εἶναι καὶ καλύλίερα ἀμειβόμενες…) Συνέχεια

Φρόνιμο εἶναι νὰ προετοιμασθοῦμε

Προετοιμασθεῖτε καὶ ἀτομικὰ κι ἐθνικά!!

Ἀπὸ τὸ 2008 ἡ ἀνθρωπότης ἔχει εἰσέλθη σὲ μία περίοδο δυναμικῶν κρίσεων ποὺ νομοτελειακῶς θὰ ὁδηγήσουν στὴν πτώση τοῦ μοντέλου οἰκονομίας καὶ κοινωνίας τοῦ 20ου αἰῶνος. Ἡ πρώτη κρίσις τοῦ 2008 ἦταν σχετικῶς ἠπία καὶ τὸ παγκόσμιο σύστημα ἦταν σὲ θέση νὰ τὴν χρηματοδοτήσῃ, χωρὶς νὰ ὑποστῇ δραματικὲς πληγές. Τὸ πολὺ σὲ ἕναν χρόνο ὅμως ἔρχεται ἡ ἑπομένη κρίσις ἀπὸ τὸ ἴδια αἴτια. Συνέχεια

Διαφθορά, τὸ αἴτιον ποὺ οἱ κρατικὲς ἐπιχειρήσεις χάνονται!

Μετὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ὑπῆρχε ἕνα κῦμα γενέσεως κρατικῶν ἐπιχειρήσεων σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη.
Αὐτὸ τὸ κῦμα ἦταν πολὺ ἔντονο καὶ στὴν Ἑλλάδα, κυρίως ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Κ. Καραμανλῆ πρεσβυτέρου, γι’ αὐτὸ ὀνομάσθη «κρατιστής».
Συνέχεια