Ῥώτησα ἕνα κούτσουρο κομμένης ἐλιᾶς ἐὰν ἤθελε νὰ σηκωθῇ καὶ νὰ γίνῃ ἄγαλμα!
«Ἐὰν μπορῇς σήκωσέ με καὶ φτᾶξε με ὅ,τι θέλεις, ἀρκεῖ νὰ μὴν γίνω καυσόξυλα», μοῦ εἶπε… Συνέχεια
Ῥώτησα ἕνα κούτσουρο κομμένης ἐλιᾶς ἐὰν ἤθελε νὰ σηκωθῇ καὶ νὰ γίνῃ ἄγαλμα!
«Ἐὰν μπορῇς σήκωσέ με καὶ φτᾶξε με ὅ,τι θέλεις, ἀρκεῖ νὰ μὴν γίνω καυσόξυλα», μοῦ εἶπε… Συνέχεια
Ἦταν 11 Ἰανουαρίου τοῦ 1852, ὅταν στὰ Χίδηρα τῆς Λέσβου γεννήθηκε ὁ Γεώργιος Ἰακωβίδης, Ἕλληνας ζωγράφος κι ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικοτέρους ἐκπροσώπους τοῦ καλλιτεχνικοῦ κινήματος τῆς Σχολῆς τοῦ Μονάχου. Συνέχεια
[15] Ἐῶ λέγειν, ὅτι τελετὴν οὐδεμίαν ἀρχαίαν ἔστιν εὑρεῖν ἄνευ ὀρχήσεως, Ὀρφέως δηλαδὴ καὶ Μουσαίου καὶ τῶν τότε ἀρίστων ὀρχηστῶν καταστησαμένων αὐτάς, ὥς τι κάλλιστον καὶ τοῦτο νομοθετησάντων, σὺν ῥυθμῷ καὶ ὀρχήσει μυεῖσθαι. ὅτι δ᾽ οὕτως ἔχει, τὰ μὲν ὄργια σιωπᾶν Συνέχεια
Τράβηξαν ὅλα τὰ βλέμματα ἐπάνω τους· ἡ φυσικότητα καὶ ἡ ὀμορφιά τους, δόξασαν θεοὺς καὶ ἀνθρώπους, ὕμνησαν τὸν πόλεμο, τὸν ἔρωτα καὶ τὸ κάλλος. Ἕλληνες τὰ λάξευσαν, σὲ ἑλληνίδα πέτρα…
Συνέχεια
Φιλοσοφικὴ διαφορά:
Στὸ πρῶτο ὑπάρχει ἐσωτερικὴ ἁρμονία, ποὺ παραπέμπει σὲ ἔλλογο σχεδιασμὸ καὶ τὴν αἰσθητική της ὀργανικῆς συμμετρίας, ἀφοῦ τὰ μέρη νοηματοδοτῶνται ἀπὸ τὸ ὅλον (Κᾶντ: Κριτική της Κριτικῆς Δυνάμεως), ἐνῶ στὸ δεύτερο, τὸ ὅλον ἀποδομεῖται στὰ στοιχεῖα του ποὺ ἀποκτοῦν προτερότητα ἔναντι τοῦ ὅλου.
Συνέχεια
Εἶναι πέτρα, κρύα, ψυχρὴ ἀφή. Στὴ θέα ὅμως ζεσταίνει τὴν καρδιά, δίνει δύναμη καὶ ὁρμή, κουράγιο καὶ ἀντοχή. Καὶ κάνει τὴ σκέψη νὰ ὀνειρεύεται ὅπλα, καὶ ἀγῶνες, καὶ ἐλευθερία.
Βουλγαρικὴ κατοχὴ στὴ Δράμα. Τὸ μνημεῖο τοῦ Παύλου Μελᾶ, κάρφος στὸ βουλγαρικὸ μάτι. Αὐτὸς ποὺ τόσο συνέβαλε στὴν ἦττα τῶν βουλγάρων κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος, δὲν εἶχε θέση σὲ τόπο ποὺ αὐτοί ἐξουσίαζαν.
Συνέχεια