Ἦταν 11 Ἰανουαρίου τοῦ 1852, ὅταν στὰ Χίδηρα τῆς Λέσβου γεννήθηκε ὁ Γεώργιος Ἰακωβίδης, Ἕλληνας ζωγράφος κι ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικοτέρους ἐκπροσώπους τοῦ καλλιτεχνικοῦ κινήματος τῆς Σχολῆς τοῦ Μονάχου.
Ὁ Γεώργιος Ἰακωβίδης (Χίδηρα Λέσβου, 11 Ιανουαρίου 1852 – Ἀθῆναι, 13 Δεκεμβρίου 1932) σὲ ἠλικία 13 ἐτῶν πῆγε στὴν Σμύρνη, γιὰ νὰ ζήσῃ μὲ τὸν θεῖο του, πρακτικὸ ἀρχιτέκτονα, καὶ νὰ φοιτήσῃ στὴν Εὐαγγελικὴ Σχολή, ἐνώ παράλληλα ἐργαζόταν. Ἀπὸ νωρὶς ἔδειξε ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν τέχνη καὶ κυρίως γιὰ τὴν ξυλογλυπτική. Τὸ 1868 ἀκολούθησε τὸν θεῖο του στὴν Μαινεμένη γιὰ δύο ἔτη καὶ τὸ 1870, ἀπεφάσισε νὰ σπουδάσῃ γλυπτικὴ στὴν Ἀθήνα.
Δάσκαλοί του στὴν Ἀθήνα ἦταν ὁ ζωγράφος Νικηφόρος Λύτρας καὶ ὁ γλύπτης Λεωνίδας Δρόσης. Ἀπεφοίτησε μὲ ἄριστα τὸν Μάρτιο τοῦ 1877 καὶ τὸν Νοέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ἔλαβε ὑποτροφία ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κράτος καὶ ἀνεχώρησε γιὰ τὸ Μόναχο μὲ σκοπὸ νὰ συνεχίσῃ τὶς σπουδές του στὴν Ἀκαδημία Καλῶν Τεχνῶν τῆς πόλεως. Δάσκαλοί του ἐκεῖ ἦταν ὁ Ludwig νοn Löfftz, ὁ Wilhelm νοn Lindenschmidt καὶ ὁ Gabriel νοn Max.
Τὸ 1883 ἀπεφοίτησε ἀπὸ τὴν Σχολὴ Καλῶν Τεχνῶν τοῦ Μονάχου, ἀλλὰ γιὰ τὰ ἐπόμενα δεκαεπτὰ χρόνια συνέχισε νὰ ἐργάζεται στὴν ἴδια πόλη. Τὸ 1878 δημιούργησε στὸ Μόναχο δικό του ἐργαστήριο καὶ σχολὴ ζωγραφικῆς θηλέων ποὺ λειτούργησε μέχρι τὸ 1898. Μὲ τὸ ταλέντο καὶ τὴν ἐργατικότητά του, ἔγινε εὑρύτατα γνωστὸς καὶ ἀγαπητός…
Πίναξ: «Τὰ πρῶτα βήματα» τοῦ Γ. Ἰακωβίδου.
[«Τα πρώτα βήματα» είναι μια εικόνα ζωντανή και άμεση. Ο ρεαλισμός υπερισχύει της ιδέας και σε αυτό συμβάλλουν οι επιρροές των γερμανικών ιμπρεσιονιστικών τάσεων, οι οποίες διασκεδάζουν την προσήλωση του Γεωργίου Ιακωβίδου στον ακαδημαϊσμό. Στο έργο, το οποίο φιλοτεχνήθηκε το 1892, εξελίσσεται μια μικρή, καθημερινή ιστορία, σε ένα λαϊκό, μάλλον αστικό – αν κρίνουμε από την γλάστρα με το γεράνι στο περβάζι – βαβαρικό σπιτικό. Η γιαγιά στηρίζει και καθοδηγεί τα πρώτα βήματα του μικρού παιδιού προς την μεγαλύτερη αδελφή του, που ανοίγει με ένταση ως τα ακροδάκτυλά της την αγκαλιά της για να το καλοδεχθεί. Ένα συνηθισμένο στιγμιότυπο γίνεται αριστούργημα, καθώς ολόκληρη η συναισθηματική φόρτιση του έργου είναι ζωγραφισμένη με φως που εισβάλλει από το μεγάλο παράθυρο. Οι κεντρικές ιδέες της συνθέσεως κυριολεκτικά φωτίζονται ιδιαίτερα, το πρόσωπο της γιαγιάς με αποτυπωμένη την λατρεία και την ικανοποίηση ταυτόχρονα, ολόκληρο το μικρό παιδί που είναι το επίκεντρο, η θερμή υποδοχή της αδελφής. Το φως δίνει τέλεια υφή στα πράγματα και δένει τα χρώματα, και τα χρώματα κτίζουν τα σχήματα. Εν τέλει συντίθεται ένας ύμνος στις μικρές στιγμές της καθημερινής ευτυχίας, αυτή που είναι πιο συχνή και πιο απολαυστική.]
Γεώργιος Ιακωβίδης: «Τα πρώτα βήματα» στην ποίηση της καθημερινότητας
Μπορεῖτε ἐπίσης νὰ διαβάσετε τὴν ὑπέροχη μονογραφία τῆς κας Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα, καθηγήτριας Ἱστορίας τῆς Τέχνης, διευθύντριας τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης, γιὰ τὸν Ἰακωβίδη ἐδῶ.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.