Ὁ ἐπεκτατισμὸς τοῦ Ἰσραὴλ συνιστᾶ ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα
Μέρος Πέμπτον
Τίποτα σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν εἶναι πλήρως μονομερές. Ὁ ἴδιος ὁ Ῥενάν, ἀναγνωρίζοντας ὅτι «καμμία κακία δὲν μπορεῖ νὰ ξεπεράσῃ ἐκείνη τῶν Ἰουδαίων», ἐπισημαίνει πὼς σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἀποδεικνύονται ἄνθρωποι πολὺ μεγάλης καλωσύνης [1].
Βάσει προσωπικῶν μου βιωμάτων καὶ ἐμπειρίας, αὐτὴν τὴν τελευταία διαβεβαίωση τοῦ Γάλλου σοφοῦ τὴν θεωρῶ σωστή. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς -ἀριθμητικῶς λίγους- πραγματικὰ πολὺ καλοὺς ἀνθρώπους ποὺ μέχρι τώρα γνώρισα ἤσαν Ἰουδαῖοι, γνήσιοι ἤ, ἔστω, ἄτομα ποὺ θεωροῦσαν τὸν ἑαυτό του ὡς Ἰουδαῖο. Ἐπιπλέον… θὰ μοῦ ἐπιτραπῆ, ἐλπίζω, κάτι σὰν «ἐξομολόγηση»: Ὅποτε εὑρίσκομαι στὸ ἐξωτερικὸ καὶ πρέπει νὰ γευματίσω, Συνέχεια