Ἡ κατάρα τῆς Ἀσίας.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ
THE BLIGHT OF ASIA
GEORGE HORTON
 Προξένου και Γενικού Προξένου των Hνωμ. Πολιτειών στην Εγγύς Ανατολή επί τριάντα χρόνια.
 
Η πρωτότυπη έκδοση Τυπώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής
Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε απ” την BRAUNWORTH AND CO, INC.BROOKLYN, ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Η παρούσα έκδοση έγινε με δαπάνη των Σωματείων: «ΕΣΤΙΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ», «ΕΝΩΣΙΣ ΣΜΥΡΝΑΙΩΝ»,& «ΘΡΑΚΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ»Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε απ” την ΑΤΛΑΝΤΙΣ – Μ. ΠΕΧΑΙΒΑΝΙΔΗΣ & ΣΙΑ Α.Ε.-ΑΘΗΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι”
 Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
 (Μάιος 1919)

Εγύρισα στη Σμύρνη στα 1919 λίγον καιρό μετά την απόβαση του Ελληνικού στρατού στην πόλη αυτή. Επειδή το Τουρκικό σχέδιο εξοντώσεως είχε τεθεί σε πλήρη εφαρμογή πριν απ” την άφιξη των Ελληνικών στρατευμάτων, οι Έλληνες χωρικοί είχαν διωχθεί απ” όλη την περιφέρεια με εξαίρεση, μόνο της ίδιας της πόλεως, και πολλοί κάτοικοι είχαν εξαφανιστεί όπως είχαν καταστραφεί και τ” αγροκτήματα τους και τα χωριά τους. Είχαν διασκορπιστεί μέσα στα Ελληνικά νησιά, καθώς και στην ηπειρωτική Ελλάδα και στη Θεσ/νίκη οπού η Ελληνική κυβέρνηση είχε κατασκευάσει παραπήγματα για τη στέγαση τους και είχε λάβει χώρα ένας σημαντικός εποικισμός από αυτούς.

Πολλά έχουν λεχθεί για ωμότητες και σφαγές πού διέπραξαν τα Ελληνικά στρατεύματα κατά την απόβαση τους στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919. Στην πραγματικότητα τα συμβάντα πού έλαβαν χώρα την ημέρα της αποβάσεως και τις λίγες μέρες πού ακολούθησαν, έχουν μεγαλοποιηθεί ωσότου μεταφέρθηκαν στην δημόσια γνώμη σε πολύ μεγαλύτερες αναλογίες από ό,τι είχε γίνει με την προσχεδιασμένη εξόντωση Συνέχεια

Ἡ ἀπόβασις τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὴν Σμύρνη.


Μόλις μπήκε ο Μάιος της χρονιάς εκείνης, 1919. Ο μικρασιατικός Ελληνισμός χαιρόταν την άνοιξη με τα λουλούδια και τις ωραίες ακρογιαλιές. Ημέρα πρωτομαγιάς και οι κάτοικοι της Σμύρνης βγήκαν στην εξοχή για να απολαύσουν τις ομορφιές της φύσης, που η άνοιξη τους χάριζε απλόχωρα.
Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, στην παραλιακή αυτή πόλη της Μ. Ασίας, το ελληνικό στοιχείο υπερείχε, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, σαφώς των άλλων εθνοτήτων, τόσο ως προς τον αριθμό, όσο και ως προς τον πλούτο. Σύμφωνα με στοιχεία που μας παρέχει ο Παντ. Κοντογιάννης στο έργο του, Γεωγραφία της Μ. Συνέχεια

Οἱ πραγματικὲς ὀνομασίες τῶν περιοχῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

Αὐτά ὅλα, πού βλέπουμε στόν παραπάνω χάρτη, τά γνωρίζαμε;
Μήπως εἶναι ξεχασμένα καί θαμμένα τόσο βαθειά, πού εἶναι ἀδύνατον νά τά ἀνασύρουμε στήν μνήμη μας;
Κι ὅμως…
Οὔτε ἕνας αἰὼν ἐπέρασε…
Κι ὅμως, σχεδὸν ὅλοι μας γνωρίσαμε παπποῦδες καὶ γιαγιάδες ποὺ εἶχαν ζωνταντὲς ἀναμνήσεις.
Συνέχεια

Ἡ Κύπρος τοῦ Σεφέρη…

Ανακαλύπτεις αίφνης έναν τόπο κι αυτός μοιραία γίνεται πατρίδα σου κι ας γεννήθηκες αλλού. Οι τόποι και οι άνθρωποι έχουν αυτή την απρόσμενη ιδιότητα, να κυριαρχούν στο μέσα κόσμο, να τον κατακυριεύουν. Κι εσύ θέλοντας και μην αφήνεσαι να υποταχτείς στη θέληση που δέχεσαι να σου επιβληθεί, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Γιώργο Σεφέρη, δύο φορές στη ζωή του, τη μια με τη Μαρώ και την άλλη με την Κύπρο.
  «Στον κόσμο της Κύπρου, Μνήμη και αγάπη», έγραψε ως αφιέρωση στο «Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν (οικείον Απόλλων)», που σημαίνει «στην Κύπρο όπου μ’ έταξε να κατοικώ ο Απόλλων». Οι στίχοι από την «Ελένη» του Ευριπίδη έγιναν για τον Σεφέρη μότο για μια σχέση που άρχισε πριν ακόμα γνωρίσει το σώμα του νησιού.
Συνέχεια

Ὁ βασιλεὺς Κόδρος.

Πότε ἔζησε;
Πότε ὑπῆρξε, ἐάν ὑπῆρξε;
Ὁ θρύλος μᾶς ἄφησε ψήγματα πληροφοριῶν, ἀλλὰ τὸ ὄνομά του δὲν ἐχάθη.
Τὸ πόσο σημαντικὸς ἦταν γιὰ τὴν Ἀθήνα, τὸ ἀντιλαμβανόμεθα ἀπὸ τὸ πόσο τὸν τιμοῦσαν οἱ Ἀθηναῖοι.
Ἄλλως τέ, ἐθυσιάσθη γιὰ τὴν λατρεμένη του πόλι. Τί περισσότερο γιά ἕναν βασιλέα;
Ὑπερτάτη θυσία! Ὑπέρτατος Ἔρως!

Συνέχεια

Τότε ποὺ οἱ μπολσεβίκοι ὁδηγοῦσαν σὲ ἧττα τὰ ἑλληνικὰ στρατεύματα.


Γιὰ νὰ θυμόμαστε, διότι λαὸς ποὺ ἀγνοεῖ τὴν ἱστορία του εἶναι λαὸς γιὰ τὰ μπᾶζα…

Γιὰ νὰ μαθαίνουμε, διότι ἀγνοῶντας τοὺς πραγματικούς μας ἐχθρούς, ἀγνοοῦμε τοὺς κινδύνους καὶ τελικῶς παγιδευόμαστε ἀπὸ τὴν ἴδιαν τὴν ἄγνοιά μας….
Γιὰ νὰ συνειδητοποιοῦμε… Διότι ὅταν θεωροῦμε πὼς στὴν Μικρὰ Ἀσία χάσαμε μόνοι μας κι ὄχι μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις τοῦ πλανήτου ἀπέναντί μας, εἶναι παραπληροφόρησις…

Συνέχεια