Δὲν εἶναι δυνατόν νὰ μαζεύτηκαν τόσοι ἠλίθιοι σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, τὴν ἴδια χρονικὴ περίοδο!

Βλέπετε τὴν Στάη. Ἡ ὁποία, γιὰ νὰ «ἁρπάξῃ» λίγη δόξα ἀπὸ τὴν βλακεία καὶ τὴν ψευτιά,  ἀναφερομένη στοὺς ἥρωες τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως, ἐρώτησε:

«μὰ καλὰ, αὐτὰ τὰ πρόσωπα ὑπῆρξαν»;

Ὄχι «καλή» μου… Δὲν ὑπῆρξαν… Τώρα ξεκινοῦν ἀπὸ κάπου… Ἄγνωστο τὸ ποῦ… Κι ἔρχονται…

(Λεπτομέρειες στὸ Ῥεσᾶλτο)

Ὅταν θὰ φθάσουν μὲ τὸ καλό, θὰ σὲ φωνάξουμε νὰ τοὺς γνωρίσῃς… Μὴ βιάζεσαι….

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μαζεύτηκαν σὲ αὐτὸν τὸν τόπο τόσοι πολλοί ἀνθέλληνες τὴν ἴδια χρονικὴ περίοδο!

Βλέπετε  κάθε βερεμοτατσοπουλολιακοδραγωνορεπουσοφραγγουδάκηδες. Εἶναι παράλογον! Ἀκόμη καὶ νὰ τοὺς ἔδερναν, δὲν θὰ ὁμολογοῦσαν τὶς ἀλήθειες!  Τόσο ἀντί-  εἶναι! Κι ὅλοι μαζί! Τὴν ἴδια στιγμή! Σὰν νὰ ἔκαναν ἀνασκαφὲς σὲ ὅλους τοὺς βόθρους τῆς ὑφηλίου, νὰ μάζεψαν τὰ μεγαλύτερα κόπρανα, καὶ νὰ πέταξαν ὅλα ἐδῶ… Τὴν ἴδια στιγμή!

Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ κόσμος νὰ καίγεται, νὰ ἑτοιμάζεται γιὰ νὰ γυρίσῃ ἀνάποδα, κι αὐτοὶ τὸν καϋμό τους καὶ τὸν χαβά τους…. Ἐκεῖ, προσηλωμένοι στὸν μοναδικό τους σκοπό! Νὰ χαμηλώσουν, νὰ μικρύνουν  ὅσο περισσότερο γίνεται τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν Ἑλλάδα!!! Καὶ πασχίζουν ἔντονα, βιάζονται… Σὰν νὰ θέλουν κάτι νὰ προλάβουν... Ἀλλὰ τί;

Δὲν ξέρω ποιοί εἶναι τελικῶς οἱ περισσότεροι. Οἱ ἠλίθιοι ἢ οἱ ἀνθέλληνες; Ἀναρωτιέμαι!!!

Βλέπω ὅμως τὸ χρῆμα… Πολύ χρῆμα… Ῥέει σὰν ποτάμι… Ῥέει καὶ ἐξαγοράζει!!! Καὶ παρασύρει…  Καὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ δικαιολογεῖ τὴν «σύμπτωσιν» τῶν γεγονότων! Ἠλίθιοι κι ἀνθέλληνες… Ταὐτοχρόνως…. Μία καλὰ μαγειρεμένη σούπα!

Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ποτάμι εἶναι γεμᾶτο ἀκαθαρσίες! Ἕνα ποτάμι μολυσμένο!  Ἕνα ποτάμι βρώμικο…. Ἀνθυγιεινό… Ἐπικίνδυνο…

Ἀλλὰ δὲν ἔχουν λάβει ὑπ’ ὄψιν τοὺς κρουνούς! Αὐτοὶ θὰ ἀνοίξουν σὲ λίγο… Σὲ πολύ λίγο…..

Γιὰ ἐτοῦτο αὐτὸ τὸ ποτάμι, ὅση μπόχα κι ἐὰν βγάζῃ, ἐμεῖς ξέρουμε… Δὲν μᾶς τρομάζει!

Γιὰ ἐτοῦτο καὶ σὲ ἐμᾶς δρᾶ ἀνάποδα….

Ἀντὶ νὰ μᾶς βρωμίζῃ μᾶς βοηθᾷ νὰ φθάσουμε πιό γρήγορα στὴν κάθαρσι!!!

Ἀλλὰ πόσοι ἄλλοι γύρω μας, στὴν αὐλή μας, στὴν γειτονιά μας, στὸν πλανήτη μας,  καταλαβαίνουν πὼς πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ σιχαμερό ποτάμι ἔρχεται ὁ χείμαρρος τῆς καθάρσεως;

Δὲν ξέρω. Καὶ δὲν ἔχει σημασία.

Οἱ  καταστάσεις τρέχουν!

Καὶ ἡ ζωὴ συνεχίζεται! Ἔτσι φαίνεται τοὐλάχιστον…. Γιὰ ὅσο ἀκόμη….

Διότι σὲ λίγο οἱ κρουνοὶ τῆς καθάρσεως ἀνοίγουν…

Φιλονόη.